نوکیسه عبارتی است که به تغییر یک شبه تغییرات اجتماعی اطلاق میشود که جایگاه طبقاتی یکباره از طبقه‌ای به طبقه دیگر منتقل میشود ، نوکیسگان سابقه‌ای صد ساله در ایران دارند که به خاطر تعدّد تلاطم‌های اقتصادی به خصوص پس از ورود نفت به اقتصاد بوده است ، در ایران دائماً در حال تجربه شدید اجتماعی به خاطر تفوق عنصر نفت بر اقتصاد بوده و خواهیم بود ، بنا بر برآورد‌ها طی ۶ سال در شبکه بانکی ایران از طریق مابه تفاوت نرخ رسمی تورم با نرخ رسمی بهره بانکی سالانه ۱۰ تا ۲۰ میلیارد دلار ثروت نصیب باند‌های قدرت و مراکز و گروه‌های خاص شده است ، ۱۰۰ میلیارد دلار از طریق معوقات بانکی در ۸ سال گذشته گم شده است و دیناری از آن هم پیدا نخواهد شد.، حد اقل یک تا دو میلیارد دلار فقط از طریق نرخ تعرفه‌های گمرگی موبایل جا به جا شده است ، در مجموع بین ۳۰۰ تا ۴۰۰ میلیارد دلار طی این سال‌ها به سمت گروه‌های خاص سوق پیدا کرده و طبیعی است طبقه جدید اجتماعی ایجاد می‌کند که پایگاه اجتماعی آن وفاداران به دولت است ، عدم نقد دولت حاشیه امنی پدید میاورد که صورت شکل گیری این طبقه را بیشتر می‌کند .
پورشه سواری یکی از تجلی‌‌های پیش پا افتاده این پدیده است ، مانور تجملی که در مسکن یا ایجاد مراکز برند‌های خاص و یا دیگر مراسم این طبقه دیده میشود بسیار عجیب و نادر است ، در صورتی که قدرت خرید طبقه کارگر ظرف چهار سال ۳۵ تا ۴۰ درصد کاهش می‌یابد و الان قدرت خرید کارگران به اواخر دههٔ ۱۳۷۰ برگشته است ، در حالی که در این مدت یک تریلیون دلار دلار درامد نفتی داشتیم و ده هزار میلیارد دلار ثروت در ایران ایجاد شده است ، ثروت در طبقه نو ظهوری که از نظر تعداد کم شمار است و شاید کل جمعیت آن به ۵۰۰ هزار نفر نرسد ، متراکم شده است و این طبقه به محض اینکه ثروت مند تر میشود ، ثروت خود را از ایران خارج می‌کند ، اگر تجلی عینی این لوکس گرایی یا طبقه بورژوا نو کیسه هم چنان که در خارج از کشور هست ، در داخل ایران هم چنان به تظاهر گرایی ادامه دهد، شاهد تحولات اجتماعی بزرگی خواهیم بود ، این بورژوازی رانت خوار و فاسد حیات اجتماعی ایران را تهدید می‌کند.، سیاست‌های نئولیبرالیسمی به تشدید فاصله‌های طبقاتی هر چه بیشتر دامن خواهد زد و با ادامه این سیاست‌ها تجزیه های طبقاتی تشدید شده و میشود و این تجمع ثروت و ایجاد سرمایه‌های بزرگ خورده بورژوازی ایران را به پائین تر فرو می‌کاهد. فقر و ثروت دو جز مکمل هم بوده و شعار‌های عدالت اجتماعی فریبی بیش نیست.
تاریخچه:
در ۲ دسامبر ۱۹۴۶ «جیانی ورساچه» در رجیو کالابریا ایتالیا به دنیا آمد. در زمان کودکی جیانی، مادر او با درآمد کارگاه خیاطی کوچک خود، خانواده اش را اداره می کرد. ورساچه تا قبل از سن ۲۵ سالگی در زمینه معماری تحصیل می کرد و سپس به قصد طراحی لباس به میلان رفت و بدون دیدن آموزش آکادمیک و رسمی، مجموعه هایی را برای مارک های ایتالیایی دی پاریسی، جنی، کلاگان، آلما و سپس در سال ۱۹۷۴ برای مارک کامپلیس طراحی کرد. وی اولین مجموعه لباس های چرمش را در سال ۱۹۷۵ به نمایش گذاشت و در سال ۱۹۷۸ نخستین بوتیک خود را به وسیله دلااسپیک در میلان افتتاح و نخستین مجموعه لباس زنانه را تحت نام خودش ارائه کرد. البته هنوز برای تکمیل مجموعه خود، سایر مارک ها را نیز عرضه می کرد. به تدریج ورساچه توانست مارک اختصاصی خود را به عنوان یک برند مطرح کند. وی همه چیز را در مورد رنگ، جنس، برش و دوخت پارچه ها می دانست. امپراتوری ورساچه به یک تجارت خانوادگی بدل شده است که یکی از نمادهای آن، بلندترین هتل دنیا، برج العرب در دبی است که به مجموعه وسیعی از مبلمان و تخت های ورساچه در اتاق های لوکس و گرانقیمت خود مجهز شده است.
