جوانانی که یک روز صفحه اینستاگرامی "بچه پولدارهای تهران" را به راه می اندازند و روز دیگر با خودنمایی در شبکه های اجتماعی روح خانواده های نیازمند و محروم را آزرده می کنند. از تب خرید کفش های هر جفت بالای یک میلیون تومان گرفته تا شال و روسری با برند های ایتالیایی و جین مارک همه و همه تمایلات عجیب و غریبی است که کم و بیش با آن آشنایی داریم. تب پولدار نمایی و مرفه انگاری که مدتی است جامعه شهری نشین ایرانی را فراگرفته و بازار قاچاق اجناس بنجل خارجی را به شدت داغ کرده است.
پس از هشدار رهبر معظم انقلاب اسلامی و با توجه به اینکه دولت محترم نه علاقه ای به جلوگیری و ترویج فرهنگ مارک بازی و برند پرستی دارد و نه برنامه ای برای اجرای آن به نظر می رسد ترویج کمپین #من از برند بازی بدم می آید می تواند حداقل جوانان ایرانی را با اهمیت توجه به تولیدات داخلی آشنا کرده و در عین حال گامی مثبت برای حمایت از کارگر ایرانی باشد.
نباید فراموش کرد که کشورهای فراوانی تجربه تحریم برندهای خارجی را به عنوان یک الگوی موفق در کارآفرینی و حمایت از تولیدات داخلی سرلوحه کار خود قرار داده و توانسته اند از این راه خود را از وابستگی به کمپانی های معظم غربی برهانند.
حمایت از تولید داخلی در صورتی می تواند موفق باشد که به عنوان یک جنبش ارزشمند اجتماعی در دستور کار خانواده ها و جوانان ایرانی قرار بگیرد. خرید تولیدات داخلی باوجود کیفیت بعضاً غیر رقابتی ان با مشابه خارجی درست ان چیزی است که کشور در شرایط اقتصاد مقاومتی به آن احتیاج دارد. این همان اقدام و عمل در این حوزه است که اینبار رهبر معظم انقلاب اسلامی با کد و نشانی به سراغ سرمنشاء غفلت و فساد رفته اند. حرکتی که می تواند به عنوان یک جریان دنباله دار اجتماعی لبیک دیگری به فرمایشات معظم له باشد.
