کریستف نیمان از آن دست هنرمندهایی است که در کارهایش خلاقیت‌های زیادی را می‌توان دید. زمانی‌که او نقاشی‌ها و تصویرگری‌هایی را برای نیویورک تایمز و دیگر نشریات معتبر انجام نمی‌دهد، برای تفریح دست به خلق تصاویر هوشمندانه‌ای می‌زند و معمولا از ابزارهای روزمره برای تکمیل و غنی‌سازی کارهایش بهره می‌گیرد.
خودش در این‌باره می‌گوید: من اجازه می‌دهم ابزار مختلف مرا به هر سمتی که می‌خواهند، بکشانند. برای این‌کار من یک شی را انتخاب می‌کنم و آن را روی میز می‌گذارم و بعد به آن خیره می‌شوم و امیدوارم که ایده‌ای به ذهنم برسد.
او ادامه می‌دهد: همچنین وقتی به یک شی نگاه می‌کنم تصویر اولیه که به ذهنم می‌رسد را در نظر نمی‌گیرم و به دنبال زاویه خاصی می‌گردم که ارتباط بصری تعجب آوری هم برای خودم و هم برای مخاطب ایجاد کند.
این نقاش درباره مجموعه تازه‌ای که طراحی کرده نیز چنین توضیحاتی می‌دهد: این مجموعه در ابتدا کاملا شخصی بود و چند طرح را در صفحه اینستاگرام خودم قرار دادم و بعد این ایده بزرگتر و بیشتر شد تا اینکه من فکر کردم آخر هفته‌ها روی آن بیشتر کار کنم. البته برای بیشتر کارهایی که انجام می‌دهم تنها با یک ایده کارم را شروع می‌کنم و بعد از آن بهترین زاویه دیدی که می‌خواهم منظورم را برسانم، انتخاب می‌کنم و بعد با کشیدن و نوشتن‌های تمام نشدنی به طرح نهایی می‌رسم.
خودش درباره این شیوه کار کردن که ایده‌های تازه را در کار وارد می‌کند، می‌گوید: این شیوه کار کردن تمرین خوبی برای کسب مهارت برای هنرهای تجسمی است.
با این حال او این نوع کار کردن را سخت می‌داند و می‌افزاید: هربار که روی چنین ایده‌هایی کار می‌کنم در ذهنم این موضوع می‌چرخد که چقدر سخت است و اصلا من از پس آن برنمی‌آیم، اما بازخوردهای خوبی که از مردم می‌گیرم مرا ترغیب به ادامه کار می‌کند.
