سرهنگ علیرضا جهانگیر با بیان اینکه هزینه ها دو نوع است، گفت: نخست هزینه های آشکار است؛ از لحظه ای که حادثه ای اتفاق می افتد، پلیس در صحنه حاضر می شود و مجروحین را به بیمارستان انتقال می دهند که در اینجا مجروح یا فوت می کند یا درمان استمرار پیدا می کند که همه اینها هزینه ها زا هستند.

وی افزود: در حال حاضر در کشور برای هر فوتی ۲۲۰ میلیون تومان دیه برای ماه حرام تعیین کرده ایم که یا از راننده یا از شرکت طرف قرار داد بیمه دریافت می شود. هزینه های بعدی برای کسی که فوت کرده یا مجروح شده است، بر دوش خانواده است تا اینکه از نظر شکلی پرونده تصادف در خانواده بسته شود.

رئیس پلیس ترافیک شهری پلیس ناجا، بسته شدن پرونده از نظر شکلی را مصادف با آغاز هزینه های پنهان برای خانواده، کارفرما و اجتماع دانست و عنوان داشت: این هزینه ها در حساب و کتاب نیامده است که می تواند شامل تربیت و آموزش و جبران خلاهای عدم حضور این فرد در اجتماع باشد.

وی با اشاره به عدم درج هزینه های پنهان در حساب و کتاب ها اظهار داشت: هزینه های پنهان در کشور ما بیش از دو برابر هزینه های آشکار است ولی به دلیل اینکه هزینه ها سنگین هستند، سعی می شود به این مقوله ورود نشود و به این موضوع توجه نمی کنند. 

رئیس پلیس ترافیک شهری پلیس ناجا خاطرنشان کرد: اگر تصادف رخ ندهد، جلوی همه هزینه های آشکار و پنهان گرفته می شود و در جیب مان می ماند. بالا بودن هزینه های تصادفات در همه کشورها وجود دارد ولی هزینه های پنهان دو برابر هزینه های آشکار است و اگر به عدد و رقم حساب کنیم، برای کشته های سال گذشته نزدیک به ۱۳۵ هزار میلیارد تومان هزینه شده است.

سرهنگ جهانگیر تصریح کرد: برای مقابله با این هزینه ها باید جلوی علت، که حادثه تصادف است را گرفت وگرنه با کاهش هزینه ها این اتفاقات باز هم تکرار می شود. در چند سال گذشته علل وقوع حوادث رانندگی در ایران بسیار کاهش یافته است و از ۲۸ هزار تصادف در سال به ۱۶ هزار تصادف رسیده است که امسال نیز حدود ۵ درصد مجددا کاهش یافته است.

وی با تاکید بر اینکه باید با واقعیت ها روبرو شد بیان داشت: تصادف در سبد خانوار افراد تعریف نشده است و بنابراین می توان جلوی آن را گرفت و یا اگر خدایی نکرده تصادفی رخ داد، هزینه های آن را به نصف برسانیم.

سرهنگ جهانگیر با بیان اینکه هزینه های بار اجتماعی در بعضی از موارد غیر قابل محاسبه است، اظهار داشت: یک بیمار ناشی از معلولیت جسمی و حرکتی، در خانواده های مختلف، هزینه های مختلف دارد. یک خانواده فرزندی دارد که دارای تحصیلات عالیه است و در اجتماع صاحب یک مقام و منصب است؛ اگر این فرد دچار آسیب شود، هزینه های بیشتری به خانواده و جامعه وارد می شود.