لاگونا کلورادا (Laguna Colorada) یا تالاب سرخ یک دریاچه‌ی آب شور است که در منطقه‌ی آلتی‌پلانو (Altiplano) کشور بولیوی واقع شده است. این دریاچه از رشته‌کوه آند سرچشمه می‌گیرد و نام آن از رنگ قرمز جلبک‌ها و خزه‌ها و رسوبات اطراف دریاچه گرفته شده است. گرچه سطح این دریاچه شبیه به یخ‌هایی شناور به نظر می‌رسد، اما در واقع سطح آن با جزایری از بوراکس و حلقه‌هایی از گوگرد پوشیده شده است. به دلیل وجود نمک فراوان، این دریاچه محل تجمع و رفت‌و‌آمد فلامینگوهای جیمز است.
دریاچه‌های پلیتویک مجموعه‌ای از ۱۶ دریاچه‌ی متصل به هم هستند که از طریق آبشارها و غارهایی به هم وصل شده‌اند. این مجموعه در پارک ملی دریاچه‌های پلیتویک کرواسی قرار دارد. هر دریاچه از طریق یک لایه تراورتن، سنگ آهک‌های متخلخل پوشیده از جلبک‌ها و خزه‌ها از سایر دریاچه‌ها جدا می‌شود. نکته‌ی جالب اینجا است که این لایه‌ها هر سال یک سانتی‌متر بزرگ‌تر می‌شود.
این دریاچه یکی از شورترین آب‌های جهان را در اختیار دارد و برای زندگی هیچ موجود زنده‌ای مناسب نیست. سطح دریاچه و کناره‌های آن ۴۲۲ متر پایین‌تر از سطح دریا قرار دارد. شنا کردن در این دریاچه به دلیل وجود نمک زیاد کار دشواری است، اما شناور شدن روی آن بسیار ساده است. در اثر وجود مقدار زیاد نمک و دیگر مواد سمی، موجودات زنده نمی‌توانند در این دریاچه باقی بمانند. از این رو ماهی و دیگر جانوران آبزی رود اردن به محض ورود به این دریا می‌میرند.
این دریاچه‌ی آب شیرین در جزیره‌ی لوزان (Luzon) در فیلیپین واقع شده است. نکته‌ی جالب درباره ی این دریاچه این است که یک جزیره‌ی کوچک به نام جزیره‌ی آتشفشان در مرکز آن قرار دارد که خود دارای یک دریاچه‌ی دیگر به نام Main Crater است. درون این دریاچه نیز جزیره‌ی دیگری به نام ولکان پوینت (Vulcan Point) قرار گرفته است.
این دریاچه که دوازدهمین دریاچه‌ی بزرگ دنیا است، در کشور قزاقستان و در آسیای مرکزی واقع شده است. نکته‌ی عجیب و جالب درباره‌ی این دریاچه این است که نیمی از آب آن را آب شور و نیمی دیگر را آب شیرین تشکیل می‌دهد.
این دریاچه در پارک ملی Morne Trois Pitons در شرق روسو، پایتخت دومینیکا قرار دارد. این دریاچه دومین چشمه‌ی آب گرم بزرگ دنیا را در خود جای داده است. درجه حرارت آب این دریاچه بین ۸۲ تا ۹۲ درجه‌ی سانتیگراد است. اطراف این دریاچه را ابرهایی از بخار آب فرا گرفته و سطح آبی مایل به خاکستری آن در حال جوشیدن است. این دریاچه ۷۶ متر عرض و بیش از ۵۹ متر عمق دارد. جورج کورونیس (George Kourounis) اولین کسی بود که با استفاده از طناب از روی این دریاچه عبور کرد. او این کار را برای مجموعه‌ای تلویزیونی به نام Angry Planet انجام داد.
این دریاچه دارای آب شرین است و در مرکز کامبوج قرار دارد. نکته‌ی جالب درباره‌ی این دریاچه این است که جهت جریان آب دریاچه دو بار در سال تغییر می‌کند. در ماه‌های نوامبر تا مه، آب دریاچه به سمت رود مکونگ و در فصول بارانی خلاف این جهت حرکت می‌کند. این جریان، دریاچه‌ی عظیمی را ایجاد می‌کند که وسعت آن به ۵ برابر حالت عادی‌اش می‌رسد. این سیل، نواحی اطراف را نیز در بر می‌گیرد و دریاچه مکان مناسبی برای رشد و نمو انواع ماهی‌ها است.
این دریاچه‌ی مصنوعی در بخش تیرول جنوبی در شمال ایتالیا قرار گرفته است. تمامی روستاهای اطراف این ناحیه به خاطر شکستن سد و طغیان رودخانه، زیر آب رفته‌اند. برجی که در وسط این دریاچه قرار دارد تنها ساختمانی است که پس از این حادثه پابرجا باقی مانده است. فقط در فصل زمستان و زمانی که دریاچه کاملا یخ زده است، افراد می‌توانند به بازدید این برج بروند.
این دریاچه‌ی نمکی و قلیایی در منطقه‌ی Arusha در کشور تانزانیا قرار دارد. این دریاچه به دلیل وجود سیانوباکتری‌ها، رنگ صورتی منحصربه‌فردی دارد. محیط دریاچه بسیار ناملایم است و حتی ممکن است پوست جانورانی که به این آب‌و‌هوا عادت ندارند را بسوزاند. البته این دریاچه، حیات وحش کوچکی را پوشش می‌دهد. فلامینگوهای صورتی به این منطقه رفت‌و‌آمد می‌کنند.
