تقریبا بین 5 تا 14 روز بعد از مصرف آنتیبیوتیکها، عمل ذبح مرغها و مصرف گوشت آنها نباید در دستور کار مرغداریها قرار داشته باشد.
نظارت بر این کار، برعهده مسئولان دامپزشکی و خود مرغداریهاست. متاسفانه در برخی از مرغداریهای ایران، این نظارتها انجام نمیشود و مرغدار هم تا روزها و ساعتهای آخر به مرغها، آنتیبیوتیک میدهد.
البته گوشت مرغ، کمتر تحتتاثیر این دارو (آنتیبیوتیکها) قرار میگیرد و بیشتر آنتیبیوتیکها در جگر و کلیههای مرغ تجمع پیدا میکنند. با این حساب، اگر از نحوه پرورش مرغ آگاهی ندارید، نباید جگر آن را مصرف کنید تا سلامتتان با خوردن جگر مرغ سرشار از آنتیبیوتیک بهخطر نیفتد.
از آنجاییکه عمل ذبح مرغ پس از گذشت حداقل زمان از خوراندن آنتیبیوتیک به مرغها (بین یک تا 2 هفته) در بسیاری از مرغداریها صورت نمیپذیرد، بنابراین مقدار زیادی از این داروها در جگر مرغ باقی میمانند؛ زیرا جگر،محل سمزدایی است و بسیاری از داروها قبل از دفع از بدن داخل جگر به روشهای مختلف آنزیمی خنثی میشوند. بههمین دلیل هم بسیاری از جگرهای مرغ آلودگی بالایی بهخصوص به آنتیبیوتیکها دارند. با این حساب، توصیه میشود که از مصرف جگر مرغ خودداری کنید.
از طرف دیگر، تحقیقات انجامشده در دانشکده دامپزشکی دانشگاه علوم پزشکی تهران هم نشان میدهد معمولا بد بودن شرایط جوی، پایین بودن آگاهی مرغدارها و تراکم فراوان مرغداریها در برخی مناطق کشور، باعث افزایش مصرف آنتیبیوتیکها میشود.
متاسفانه گاهی برخی آنتیبیوتیکهای ممنوع هم در این مرغداریها استفاده میشوند. به همین دلیل بهتر است مرغهای بستهبندی زیرنظر سازمان دامپزشکی را از فروشگاههای معتبر خریداری کنید و گوشت مرغ را پیش از مصرف کاملا بپزید.
فرایند پختن، میتواند تاحد زیادی باعث از بین رفتن برخی از این آنتیبیوتیکها شود. نوشیدن آبمیوههای تازه، سالم و طبیعی مانند آب مرکبات با غذاهای گوشتی، هم باعث افزایش جذب آهن این موادغذایی در بدن میشود و هم ارزش تغذیهای وعده غذایی را بالاتر میبرد.
دکتر آراسب دباغمقدم، دراینباره میگوید: حساب دل مرغ از جگر آن جدا است. دل مرغ، منبع خوبی برای دریافت پروتئین و آهن محسوب میشود و اسید فولیک هم دارد. این عضو اندرونی، مشکل خاصی ندارد و میتوان آن را مصرف کرد، اما مصرف جگر مرغ، چندان توصیه نمیشود.