سال 1928 میلادی باستان‌شناس بومی پرو به نام جولیو تِلو بیش از 300 جمجمه‌ی عجیب انسانی را در یک سیستم قبر پیچیده واقع در شبه‌جزیره‌ی بیابانی پاراکاس، در سواحل جنوبی پرو، کشف کرد. دانشمندان می‌گویند این جمجمه‌ها افراطی‌ترین نمونه ازجمجمه‌های «مطوّل» است که تا به امروز کشف‌شده‌اند. «مطوّل کردن جمجمه» درواقع یک فرایند تغییر شکل جمجمه است که در گذشته بسیاری از فرهنگ‌های بومی منطقه با کمک دو قطعه چوب و برای محدود کردن پیشانی نوزادان انجام می‌دادند.
اما طرفداران «تئوری توطئه» با استناد به یافته‌های حاصل آزمایش دی اِن اِی می‌گویند رسیدن به‌اندازه‌ی این جمجمه‌ها برای انسان امکان‌پذیر نیست. نتایج آزمایش‌ها نشان می‌دهند این جمجمه‌ها منشأ انسانی ندارند زیرا در دیگر نمونه جمجمه‌های تغییریافته، چنین تغییر اندازه در وزن یا حجم جمجمه دیده نشده است. هرچند، اگر این مسئله صحت داشته باشد، نتایج آزمایش‌ها ثابت نکردند که جمجمه‌ها متعلق به یکی از اجداد اولیه بشر نیستند.
طبق وب‌سایت «کانسپیریسی کِلاب» نتایج دی اِن اِی بسیار جالب است و می‌تواند تصور امروز ما درباره‌ی درخت تکامل بشر را متحول کند. ازآنجایی‌که این جمجمه‌ها 25 درصد بزرگ‌تر و 60 درصد سنگین‌تر از جمجمه‌های یک انسان معمولی‌اند، محققان قویاً باور دارند آن‌ها از طریق محدود کردن جمجمه به وجود نیامده و در مقایسه با جمجمه‌ی انسان معمولی به لحاظ ساختاری دارای یک صفحه‌ی جداری هستند.
برین فورستر، مدیر موزه‌ی تاریخ پاراکاس، نمونه‌هایی از مو، پوست، دندان و استخوان 5 جمجمه را برای انجام آزمایش ژنتیک ارسال کرد. طبق اظهارات آقای فورستر، درباره‌ی منشأ این جمجمه‌ها چیزی به آزمایشگاه ژنتیک گفته نشد تا نتایج تحت تأثیر آن قرار نگیرند. آقای فورستر می‌گوید: دی اِن اِی میتوکوندری تحولاتی را نشان می‌دهد که در هیچ بشر، انسان‌های اولیه یا هیچ نوع حیوانی دیده نشده است و این تحولات حاکی از این مسئله‌اند که ما با گونه‌ی کاملاً جدیدی از موجودات انسان گونه سر مواجه هستیم؛ گونه‌هایی که با ناندرتال ها و انسان‌های تبار دنیسووا تفاوت بسیاری دارند.
به گفته یکی از محققین ژنتیک «صاحبان جمجمه‌های پاراکاس آن‌قدر به لحاظ زیستی با گونه‌ی انسانی تفاوت دارند که نمی‌توانستند با انسان‌ها زادوولد داشته باشند». وی ادامه می‌دهد: مطمئن نیستم که بتوان جمجمه‌های پاراکاس را در زیرشاخه درخت تکامل بشر جای داد.
انتهای پیام/
