به گزارش افکارخبر، با افزایش زندگی شهرنشینی و تغییر سبک زندگی در کلان‌شهرها و به طبع آن معضلات زیادی هم پیش‌‌روی ساکنان این شهرها قرار گرفته است که از جمله این معضلات می‌توان به افزایش تمایل جوانان به زندگی مجردی اشاره کرد که چندسالی است کشور ما نیز با این معضل روبه‌رو شده است.
طبق آخرین آمار منتشر شده از سوی سازمان ثبت احوال یک میلیون و 300هزار مرد بالای 35سن و زن بالای 30 سال مجرد در کشور وجود دارد که این آمار می‌تواند زنگ خطری برای افزایش تجرد قطعی در کشور باشد.
جامعه شناسان از افزایش سن ازدواج در میان جوانان به خصوص در میان دختران خبر می‌دهند و علت آن را در ارتباط مستقیم و معنادار بین تحصیلات عالیه در بین دختران می‌دانند.
در گذشته نقش زنان در جامعه ایرانی نقش مادر و همسر تعریف شده بود، اما با موج تعداد دانشجویان دختر در دانشگاه‌ها این تصور تا حدی از بین رفته است و از طرف دیگر از آنجایی که زنان هم مانند مردان در جامعه حضور دارند و مشغول فعالیت کاری هستند به نوعی از نظر مالی مستقل شده‌اند، همین امر باعث بالا رفتن حس استقلال طلبی و فردگرایی شده که با بالا رفتن آمار مجردی، می‌تواند ارتباط مستقیم داشته باشد.
از طرف دیگر پسران نیز به دلیل نداشتن شغل مناسب با درآمد کافی که بتوانند خرج یک زندگی را تامین کنند، ترجیح می‌دهند به سمت ازدواج نروند، به گونه‌ای که می توان گفت ازدواج به معضلی تبدیل شده که اکثر جوانان با ترس و احتیاط به سراغ آن می‌روند و دلیل این ترس را می‌توان مسائل مختلفی از جمله مهریه‌های بالا،نداشتن بودجه کافی برای ازدواج و دیگر مشکلات دانست.
طبق آمار دفترآمار و اطلاعات جمعیتی و مهاجرت سازمان ثبت احوال کشور، ازدواج دختران بین 20 تا 24سال و پسران 25 تا 29 سال تعریف شده است اما حدود یک میلیون و 300هزار مرد بالای 35 سال وزن بالای 30 سال در کشور وجود دارد که مجرد هستند و این در حالی است که سن تجرد قطعی در کشور بالای 49سال تعیین شده است، البته این آمارها می‌تواند برای مسئولان و برنامه‌ریزان کشور جدی تلقی شود و زمینه ای را فراهم کند که موجب کاهش سن ازدواج در بین جوانان شود.
افزایش تجردگرایی عواقب زیادی را در آینده بر جامعه تحمیل خواهد کرد مانند کاهش زادآوری و نرخ تولد است که به تبع آن در آینده‌ای نه چندان دور با کمبود نیروی کار مواجه خواهیم شد.
*راهکار چیست؟
مصطفی اقلیما رئیس انجمن علمی مددکاری ایران با اشاره به ارائه راهکار برای برطرف شدن چنین معضلاتی در جامعه گفت: برای ازدواج بی‌منطق زندگی مجردی باید نوع نگاه مان در بعد خانواده تغییر کند به عبارتی تمام دستگاههای فرهنگ‌ساز باید در این خصوص تلاش جدی داشته باشند و از سوی دیگر بالا بردن ظرفیت علمی و شغلی در هر استان موجب تقویت پیوندهای عاطفی و خانوادگی می‌شود و ما باید باور و سنت‌هایمان را با کاربری جدید برای جوانان تعریف کنیم.
وی افزود: دستگاههای فرهنگی باید در کنار ابزارهایی که امروزه وارد صحنه شده‌اند نوعی زندگی براساس دین را با تمام ابعاد و شرایط محیطی برای جوانان ترسیم کنند در حقیقت باید بتوانیم پیامدهای مثبت زندگی‌های مشترک و اثرات مخرب زندگی‌های تک بعدی را در قالب‌های مختلف به جامعه تفهیم کنیم.
قطعا دلایل مختلف می‌تواند در انتخاب زندگی مجردی از سوی جوانان دخیل باشد از جمله افزایش توقعات جوانان، مشکلات اقتصادی، بیکاری، گران شدن مسکن و عدم مسئولیت پذیری جوانان که با فراهم کردن امکانات اولیه مانند اختصاص وام‌های ازدواج، مسکن ارزان قیمت و ایجاد اشتغال، می توان نرخ ازدواج را در کشور افزایش داد.
