به گزارش افکارنیوز، ایدز یا سندرم نقص ایمنی اکتسابی، بیماری است که در دستگاه ایمنی و توسط ویروس نقص ایمنی بدن HIV بروز می کند. این بیماری در سه مرحله مختلف بروز می کند. مرحله اول که شبیه به آنفولانزا بوده و به دوران نهفتگی شناخته می شود. اما هر چقدر بیماری پیشرفت می کند، تداخل بیشتری با دستگاه ایمنی شخص پیدا کرده و عفونت های بیشتری را در بدن به دنبال خواهد شد تا دستگاه ایمنی بدن را تحت تاثیر قرار داده و با کوچکترین عامل ویروسی، عملکرد سیستم ایمنی بدن بیمار مختل شود. ایدز از طرق مختلفی از جمله ارتباطات جنسی، انتقال خون آلوده، مادر به فرزند،
شیردهی و … منتقل می شود.
تاریخ های متعددی برای شیوع ابتلا به ویروس ایدز ذکر شده اند. گرچه این بیماری از دیر باز در افریقا وجود داشته اما قدمت یکی از ویروس های هم ریشه با این ویروس به سال ۱۹۳۱ میلادی برمی گردد اما پزشکان امریکایی برای نخستین بار شیوع این اختلال در دستگاه ایمنی بدن را به سال ۱۹۸۱ میلادی می دانند.
* آیا واکسنی علیه بیماری ایدز وجود دارد؟
ایدز، یکی از بیماری های صعب العلاجی است که تاکنون درمان قطعی برای آن اعلام نشده اما پروژه ها و طرح های مختلفی برای ریشه کن شدن این بیماری در حال بررسی و آزمایش هستند تا بتوان روزی این خبر را شنید: " درمان قطعی ایدز کشف شد ". امروز برابر با اول دسامبر سال ۲۰۱۴ به عنوان روز جهانی مبارزه با ایدز نام گرفته تا جهانیان به مقابله با این بیماری پرداخته و راه حل هایی را برای پیشگیری قطعی از این بیماری و درمان آن بیاندیشند.
طرح ها و درمان های بسیاری برای نجات جان مبتلایان انجام شده اند که هیچ یک از آنها موثر نبوده و ویروس همچنان سیستم ایمنی بدن را تحت تاثیر قرار داده و فعالیت بخش های مختلف بدن را دستخوش تغییر می کند.
* روان درمانی یک راه درمان بیماران مبتلا به ایدز
یکی از مهمترین درمان های بیماری ایدز را روان درمانی دانسته اند زیرا به محض اطلاع بیمار از بیماریش، امید خود را از دست داده و به مرگ نزدیکتر می شود در صورتی که با امید می توان به درمان مبتلایان امیدوارتر بود و درمان های پزشکی را آغاز کرد.
* ایدز درمان ندارد
در حال حاضر تنها راه حل و درمانی که علیه این بیماری وجود دارد، پیشگیری و همینطور درمان های ضد ویروسی است. روزانه افراد بی شماری به بیماری ایدز مبتلا می شوند و این بیماری تبدیل به بیماری همه گیر و جهانی شده است. پرفسور " بریجیت اوتران "، متخصص ایمونولوژی در این رابطه می گوید: " هیچ راه حل قطعی علیه این بیماری وجود ندارد. "
*داروهایی که پیشرفت بیماری را به تأخیر می اندازند
از میان داروهای تجویزی می توان به آنتی بیوتیک ها، داروهای ضد ویروسی از جمله دیدانوزین، استاوودین، زالسی تابین، زیدوودین و نیز داروهای مهارکننده پروتئاز در درمان عفونت با ویروس ایدز اشاره کرد که تنها می توانند پیشرفت بیماری را به تاخیر بیاندازد. از طرح های متعدد انجام شده نیز می توان به مواردی مانند خارج ساختن ویروس ایدز از DNA سلول های انسانی و هدف قرار دادن آنها با سیستم ایمنی بدن اشاره کرد.
*تاثیر ورزش و تغذیه بر مبتلایان
روش های تغذیه ای نیز می توانند در درمان این بیماری مفید باشند. در اثر ابتلا به این بیماری، سوخت و ساز، جذب و همینطور وزن دستخوش تغییر شده و مبتلایان بایستی رژیم های غذایی بخصوص را دنبال کرده و از انجام حرکات ورزشی متداوم که باعثخستگی آنها می شود، ممانعت کنند.
مبتلایان در صورت قرار گرفتن در فرایند بهبودی، می توانند در حدود ۹ تا ۱۱ سال به زندگی خود ادامه دهند در غیر این صورت، زنده ماندن شخص را می توان در حدود ۲ تا ۳ سال دانست. کشورهای افریقایی یکی از مناطقی بوده اند که بیشترین تاثیر را از ایدز گرفته اند. جنوب و جنوب شرقی آسیا نیز در رتبه دوم بیشترین آمار ابتلا به ایدز قرار گرفته اند.
