به گزارش افکارنیوز، نیوشا ضیغمی از بازیگران پرکار سال های گذشته سینمای کشورمان، یکی دو سالی است بسیار کم کار شده و در فیلمی دیده نمی شود اما حالا و بعد از دو سال دوری، قرار است به زودی در فیلمی بازی کند که البته هنوز نام آن مشخص نشده است. این بازیگر که فیلم هایش معمولاً جزو فیلم های پرفروش سینما به حساب می آید، حالا می خواهد با انگیزه ای مضاعف به سینما باز گردد. باید دید این بازگشت چقدر می تواند با قدرت باشد.
به نظر می رسد این اواخر خیلی کم کار شدید…
حق با شماست. خیلی وقت بود از دنیای بازیگری فاصله گرفته بودم و هر پیشنهادی را رد می کردم اما بالاخره طلسم شکست؛ به تازگی تصمیم گرفتم در یک کار بازی کنم اما فعلاً اسمش را نمی گویم. به موقع درباره اش حرف می زنم.
این کم کاری دلیل خاصی داشته؟
من مدت زیادی است کار می کنم و قبل تر راحت تر انتخاب می کردم اما مدتی است به این نتیجه رسیدم بهترین ها را انتخاب کنم. از یک جایی به بعد تصمیم گرفتم در اثاری بازی کنم که در آینده جایی برای دفاع از آنها داشته باشم. گزیده کاری را قبول ندارم اما باید کاری را انجام داد که ارزش داشته باشد. نمی خواهم حرف های کلیشه ای و تکراری بزنم اما هر کسی باید برای هنرش ارزش قائل باشد. در این مدت که نبودم، مشغول مطالعه و تحقیق درباره سینما بودم. من برای سینما و مخاطبان آن ارزش زیادی قائلم و وقتی دوباره به کار بازگردم، با انگیزه بیشتری به میدان می آیم و توان بیشتری برای کارم خواهم گذاشت.
حالا دوره برداشت من از سینماست و باید مزد مطالعه هایم را بگیرم. من برای مخاطب سینما ارزش زیادی قائلم چون اگر مخاطب نباشد، چرخ سینما نمی چرخد و قطعاً سینما ضرر می کند، بنابراین باید قدر این عزیزان را بدانیم که اگر آنها نباشند، سینما چیزی ندارد تا به آن بنازد.
از تجربه های سال هایی که گذشت راضی هستید؟
وقتی وارد سینما شدم، سن زیادی نداشتم و بی تجربه بودم اما هر کاری که انجام داده ام دوست دارم و برایم قابل احترام هستند چون همان کارها باعثشدند به تجربه امروزم برسم. حالا شاید بعضی از این کارها قابل دفاع نباشند اما من همه آنها را دوست دارم.
خیلی ها شما را بازیگر گیشه ای می شناسند با این عقیده موافقید؟
اصلاً این طور نیست. شاید این لطف خدا بوده و البته کاردانی گروه آن پروژه که باعثشده کار دیده شود. من هم سعی کردم نقشم را خوب ایفا کنم و موفق باشم.
چه اتفاقی باید بیفتد تا یک بازیگر به پختگی برسد؟
باید قبول کرد هر بازیگری که ستاره می شود، توانایی هایی دارد که او را از بقیه متمایز می کند به همین دلیل کم کم می تواند به بلوغ در سینما برسد اما برای کسی در تجربه من شرایط فرق می کند.
من باید با هم سن و سال هایم برای بهتر شدن بجنگم. باید فیلم ببینم، ورزش کنم، آماده باشم و… تا از این رقابت عقب نمانم. باید فیلمنامه های انتخابی ام، حرفی برای گفتن داشته باشند. ماندگار بودن به پرکار بودن نیست، بلکه باید کارهایی انجام دهید که بعدها در ذهن مردم باقی بمانند. من به اندازه کافی در فیلم ها دیده شدم و الان زمان آن است تا در کارهای ماندگاری بازی کنم تا در آینده به خوبی از من نام برده شود.
انتخاب نقش در سینمای ما چه طور است؟
انتخاب خیلی آسان نیست چون نقش ها خیلی متفاوت نیستند برای همین بعضی از بازیگران در نقش هایشان کلیشه شده اند یا می شوند چون نویسنده اول به این فکر می کند که سابقه بازی در چنین نقشی را داشته و از عهده اش بر می آید. این موضوع باعثکلیشه ای شدن بازیگر می شود، در نتیجه بازیگر مخاطب خودش را پس می زند و در این میان هر دو طرف ضرر می کنند.
نیوشا ضیغمی قبل از ورود به سینما با نیوشا ضیغمی معروف امروز چه تفاوتی دارد؟
اینکه فکر کنید از سر غرور است نه! این حرف من به این دلیل است که شرایط زندگی من با گذشته خیلی فرق کرده است. شاید آن زمان در خیابان می دویدم یا می خندیدم و کسی هم مرا نمی شناخت و چیزی نمی گفت اما بعد از ورودم به سینما و شهرت، شرایط فرق کرد. دیگر نتوانستم آن آدم گذشته باشم، البته من گذشته ام را فراموش نکرده ام. موضوع این است که یک سری رفتارها دیگر در قالب من نمی گنجند و باید مراقب خودم و رفتارهایم باشم. من عوض نشده ام و هنوز رابطه ام را با دوستانم حفظ کرده ام و هر زمان که فرصتی باشد باز هم دور هم جمع می شویم.
این روزها هر بازیگر جوانی که چند فیلم بازی می کند، خودش را ستاره می داند. به نظر شما سنیمای ما اصلاً ستاره دارد؟
در همه جای دنیا در بخش های مختلف صنعت سینما، ستاره و کاربلد وجود دارد. در سینمای ایران هم همین است اما باید این را در نظر گرفت که سینمای ما فارسی زبان است و محدودیت هایی دارد، به همین دلیل ستاره های ما جهانی نیستند و فقط در کشور خودمان ستاره هستند. باید این را بپذیریم ستاره شدن نیازمند برنامه ریزی دقیقی است و نباید به صرف بازی در یک سریال نود قسمتی یا فیلمی پرفروش به کسی لقب ستاره داد. ستاره شدن قابلیت هایی می خواهد که سینمای ما با آن کمی فاصله دارد.
این روزها در شبکه های مجازی صفحه های مختلفی به اسم شما هست. نظرتان در این باره چیست؟
مسلماً نظرم مثبت نیست! متاسفانه این خیلی اتفاق بدی است. صفحه های مجازی به اسم هنرمندان باز می شود در حالی که خودمان از آنها خبر نداریم! البته من فکر نمی کنم پشت این رفتار غلط نیت بدی باشد؛ شاید بعضی ها از روی علاقه به هنرمندان این کارها را انجام می دهند. امیدوارم این فرهنگ روزی جا بیفتد تا از این گونه کارها کمتر انجام شود. چرا که هیچ کسی دوست ندارد کسی همین کارها را با خود او انجام دهد.
خیلی ها معتقدند سینمای ایران درگیر باندبازی است. شما این حرف را قبول دارید؟
نه! واقعیت این است که سینمای ما آنقدر خاص و وسیع نیست که باندبازی در آن وجود داشته باشد. حالا شاید روابطی بر اثر دوستی شکل بگیرد اما نمی توان اسمش را باندبازی گذاشت. شاید خیلی ها بخواهند با کسانی که راحت تر هستند، همکاری داشته باشند اما این باندبازی نیست. این موضوع در هر صنفی وجود دارد و نباید همه چیز را به گردن سینما انداخت.
۷ روز زندگي/ شماره ۱۸۶/ اول بهمن ۹۲/ رخ به رخ هنري: مجتبي نورعلي/ صفحه ۱۶
