ناقوس شمس‌العماره فردا به صدا در می آید

به گزارشافکارنیوزبه نقل از فارس، ناصرالدین شاه پس از سفرهای مکررش به فرنگ و دیدن بناهای سر به فلک کشیده و آسمان‌خراش‌های تراشیده، هوس بنای مرتفع در ممالک محروسه‌اش می‌کند. ناصرالدین شاه فکرش را به سال ۱۲۸۲ با دوستعلی خان نظام الدوله معمیر الممالک، بلند در میان می‌گذارد تا با صرف ۴۰ هزار تومان، ۲ سال بعد قدم در عمارتی به بلندی ۳۵ متر بگذارد و به جهت طلوع خورشید نامش را بخواند «شمس‌العماره».

بر فراز برج میانی این عمارت، ساعتی قرار می‌گیرد که تاریخ می‌گوید هدیه ملکه ویکتوریا به ناصرالدین شاه بوده است. ساعتی که طنین ناقوسش در گوش شهر می‌پیچیده و از سوی دیگر صدای کاخ‌نشینان را هم در می‌آورده است تا جایی که به دلیل نبودن ساعت‌ساز به دستور پادشاه، عده‌ای مأمور می‌شوند که صدای ساعت را کم کنند اما دست زدن به ساعت همانا و خراب شدن ساعت همان.

قریب ۱۰۰ سال می‌گذرد و عمارت شمس‌العماره می‌ماند و یک قاب ساعتی که چرخ‌دنده‌ای از موتورش هم باقی نمانده، ساعتی که در این سال‌ها عقربه‌اش بین ۵ دقیقه به ۶ یا ۶ و ۵ دقیقه در شک و تردید است.




سال ۱۳۸۹ محمد ساعتچی همدانی که وارثحرفه پدرش بود پس از آمدن و رفتن‌های بی‌ثمر ساعت‌سازان بر بالین این قاب ساعت بدون قلب، قول راه انداختن آن را می‌دهد.

استاد محمد ساعتچی که دیپلم ساعت‌سازی‌اش را از کشور سوئیس دریافت کرده با شوقی که در چشمانش موج می‌زند از ارتباطی که با ساعت شمس‌العماره برقرار کرده است، می‌گوید. استاد یادآوری می‌کند که " ساعت سازان بسیاری این ساعت را دیدند و ناامیدانه گفتند چون اجزای آن گم شده و نقشه‌ای هم از ساخت آن وجود ندارد دیگر نمی‌توان آن را احیا کرد اما من قول دادم این ساعت را راه بیندازم این ساعت هیچ وسیله‌ای نداشت تمام اجزای آن را بر اساس تجربه‌ای که در طی این چندین دهه با تعمیر ساعت‌های متعدد به دست آورده بودم ساختم که خوشبختانه در حال حاضر صدای تیک‌تاک آن با صدای ضربان قلب من شنیده می‌شود. "

این ساعت‌ساز کهنه‌کار اطمینان می‌دهد که ساعت شمس‌العماره صدها سال دیگر کار خواهد کرد و باید ۴ روزی یک بار کوک و ۱۵ روزی یک بار روغن‌کاری و ۲ ماه یک بار شستشو شود.



مسعود شریفی مدیر کاخ گلستان نیز گفت: ناقوس ساعت شمس‌العماره فردا دوشنبه ساعت ۱۹ به صدا در می‌آید.

وی تأکید می‌کند که برای راه‌اندازی این ساعت از تمام امکانات داخلی بهره‌برداری شده است.

اگر طنین ساعت شمسالعماره ۱۰۰ سال پیش در گوشه گوشه شهر تهران به گوش میرسید بعید است که در شلوغیهای امروز پایتخت صدای این ساعت برج میلاد قجری فراتر از محدوده میدان ارک و بازار تهران شنیده شود.