به گزارش افکار نیوز به نقل از ايسنا، گفته ميشود كه رنگ آبي مختص پسران و صورتي مختص دختران است. اما آيا اين امر منعكسكننده تفاوت ذاتي بيولوژيكي بين دو جنس مخالف بوده يا اين كه يك سازه صرفاً فرهنگي است؟

دهه‌ها مطالعه «جو پائولتی»، مورخ دانشگاه مریلند حاکی از آن است که تا دهه ۱۹۵۰ هیچ نماد رنگی متعلق به جنس خاصی وجود نداشته است.

به گفته این محقق، به این دلیل که نرم‌های اجتماعی «صورتی برای دختر» و «آبی برای پسر» فقط طی قرن ۲۰ میلادی در امریکا پا به عرصه ظهور گذاشتند، می‌توان نتیجه گرفت که این نرم‌ها از هیچ نوع تفاوت ذاتی تکامل‌یافته‌یی بین رنگ‌های مورد علاقه دختران و پسران نشات نگرفته‌اند.

کتاب‌های نوزادان، کارت‌پستال‌های آن‌ها و مقالات روزنامه‌‌های در دسترس از اوایل دهه ۱۹۰۰ مبین این امر هستند که در آن زمان صورتی همزمان به هر دوی نوزادان دختر و پسر مرتبط بوده است.

به گفته «پائولتی»، پس از جنگ جهانی دوم هنجار مدرن «صورتی برای دختر» و «آبی برای پسر» غالب شد؛ با این حال تا دهه ۱۹۸۰ این سنت همه‌گیر نشده بود.

وی معتقد است که این قانون می‌تواند منعکس‌کننده مدهای فرانسه باشد. فرهنگ سنتی این کشور صورتی را به دختران و آبی را به پسران اختصاص داده بود، در حالی که بلژیکی‌ها و فرهنگ کاتولیک آلمان درست برعکس بود. به این دلیل که فرانسه در قرن بیستم مروج مد بود، این سنت نیز بر بسیاری از فرهنگ‌ها غالب شد.

«فیلیپ کوهن» جامعه‌شناس دانشگاه مریلند بر این باور است که چنین نرم‌هایی محصول استراتژی‌های بازاریابی است.

به گفته وی، تمام شواهد دال بر این واقعیت‌اند که امروزه ما کودکان را از لحاظ جنسیت بیشتر تمییز می‌دهیم تا ۱۵۰ سال قبل، زیرا در آن زمان بیشتر رنگ سفید برای هر دو جنس استفاده می‌شد.

اين دانشمند ميافزايد كه پررنگ شدن ارتباط رنگ با جنسيت بايد پديدهيي فرهنگي باشد و اين امر ايده بيولوژيك بودن هنجار مزبور را با چالش جدي مواجه ميكند.