مصرف زیاد شکر برای ترمیم عضلات شما خوب نیست؛ بررسی‌های تازه نشان داده که این ماده شیرین علاوه بر مضرات گوناگون و مشکلاتی که برای سلامت ما به وجود می‌آورد، می‌تواند در فرآیند بازسازی و بهبود بافت‌های عضلانی هم نقشی منفی داشته باشد. در بررسی این خبر مهم با ما همراه باشید.
بسیاری از ما در طول روز دائما از عضلات خود کار می‌کشیم و انواع فشارها و تنش‌ها را به بافت‌های عضلانی قسمت‌های مختلف بدن وارد می‌کنیم. به همین دلیل این قسمت از اعضای بدن ما توانایی ویژه‌ای در ترمیم خود دارند؛ از طرف دیگر، وقتی صحبت از عضله سازی و تمرینات مختلف حجم دادن به عضلات بدن به میان می‌آید، ورزشکاران از همین توانایی ترمیمی برای قوی‌تر شدن بافت‌ها استفاده می‌کنند.
مصرف زیاد شکر و بافت‌های عضلانی
در واقع وقتی بافت‌های مورد نظر بیش از حد تحت فشار قرار می‌گیرند، در سطح میکروسکوپی پارگی‌های جزئی در آن‌ها به وجود می‌آید که بین ۲۴ تا ۷۲ ساعت پس از وارد شدن فشار، خود را به صورت کوفتگی عضلانی نشان می‌دهند. وقتی بدن با مصرف مواد غذایی مناسب این پارگی‌ها را ترمیم می‌کند، بافت‌های تازه به وجود آمده از بافت‌های قبلی قوی‌تر و بزرگ‌تر خواهند بود. حال اگر این پارگی‌های به صورت مداوم و در طولانی مدت اعمال شوند، افزایش حجم قابل توجهی در عضلات به وجود می‌آید.
طبق گفته دانشمندان، نوع ویژه‌ای از سلول‌های بنیادی به نام سلول‌های ماهواره‌ای عضله اسکلتی، در فرآیند بازسازی بافت‌های عضلانی نقش دارند و تاثیرات منفی مصرف زیاد شکر هم روی عملکرد این سلول‌های بنیادی بروز می‌کنند. محققان دانشگاهی در توکیو ژاپن اخیرا نحوه رشد سلول‌های مورد نظر در محیط آزمایشگاهی را مورد توجه قرار داده‌اند؛ در حقیقت برای انجام راحت‌تر پژوهش‌ها، این دانشمندان سلول‌ها را در خارج از بدن رشد دادند.
در کمال تعجب، دیده شد که میزان گلوکز یا همان شکر موجود در ماده داخل ظروف سلول‌ها، میزان رشد آن‌ها را تحت تاثیر قرار می‌دهد. محققان ژاپنی می‌گویند که هرچه میزان گلوکوز موجود بیشتر باشد، نرخ رشد سلول‌های بنیادی مورد نظر هم کمتر می‌شود. به همین ترتیب وقتی میزان شکر ماده واسط موجود در ظرف آزمایشگاهی کمتر شد، سلول‌های بنیادی بسیار بیشتری به وجود آمدند.
تحقیقات آینده
البته دانشمندان می‌گویند که چنین تاثیری در تمامی سلول‌های موجود در بدن ما قابل مشاهده نیست، اما وقتی میزان گلوکز در دسترس سلول‌های ماهواره‌ای عضله اسکلتی در حد متعادل باشد، میزان رشد این سلول‌ها هم در حالت متعادلی خواهد بود.
از طرف دیگر، یافته‌های تحقیق اخیر در مورد مصرف زیاد شکر نشان می‌دهند که سلول‌هایی که در فرآیند ترمیم عضلات نقش مهمی دارند، به احتمال قوی انرژی مورد نیاز خود را از منبع دیگری به غیر از گلوکز تامین می‌کنند. با این تفاسیر هنوز مشخص نیست که منبع دیگر تامین کننده انرژی سلول‌ها چه می‌تواند باشد؛ اما طبق گفته محققان ژاپنی، شاید از این طریق بتوان توجیه کرد که چرا بیماران مبتلا به دیابت نسبت به سایرین عضله سوزی بیشتری را تجربه می‌کنند.
دانشمندان می‌گویند که چنین تحقیقاتی دید ما نسبت به تاثیرات رژیم‌های غذایی پر شکر روی فرآیند بازسازی بافت‌های عضلانی را بازتر می‌کنند. در واقع از مدت‌ها پیش مشاهده شده بود که افراد پی رو رژیم‌های ناسالم و کسانی که بیش از حد نرمال شکر مصرف می‌کنند، در ساخت عضلات قوی‌تر و بزرگ‌تر بعد از تمرینات بدن‌سازی مشکل دارند و حتی در بازسازی بافت‌های خود پس از فعالیت‌های روزانه هم با چالش‌هایی رو به رو می‌شوند.
از طرف دیگر فاکتور افزایش سن هم در این مسئله تاثیرگذار است و هرچه سن بالاتر برود، نگهداری عضلات برای بدن سخت‌تر بوده و پرهیز از مصرف زیاد شکر می‌تواند نقش مهمی در سلامت فرد داشته باشد. با این حال محققان می‌گویند که انجام تحقیقات بیشتر نادانسته‌های ما در این رابطه را برطرف خواهد کرد و راهی را برای بهره بردن از این نتایج پیش روی ما خواهد گذاشت.
