قرن بیستم را باید یکی از پربارترین دوره‌های زمانی بدانیم که پیش گویی‌ها در خلال آن محقق شدند. شاید دلیل آن توسعه چشمگیر و پرسرعت تکنولوژی یا حتی جنگ‌های عظیم و بیماری‌های مرگبار باشد که منجر به تحقق پیشگوییها شده است.
هر دو جنبه آینده نگری خوش بینانه و بدبینی نسبت به پایان هستی باعث شدند فیلسوفان از اوایل قرن بیستم درباره آینده انسان‌ها پیش بینی‌هایی اعلام کنند.
پیش بینی آینده کار جالبی به نظر می‌رسد و خواندن و دنبال کردنش هم برای مخاطبان عمومی، سرگرم کننده است. ناشران و مسئولان رسانه در هر قالبی که بود، در خلال قرن بیستم تصمیم گرفتند به همین موضوع بپردازند و به مسافران ذهنی زمان اهمیت بیشتری دهند. بسیاری از نویسندگان و متفکران برجسته این دوره، ابتدا خود را مبتکر و پدید آورنده معرفی کردند. آن‌ها قصد داشتند با خلاق نشان دادن خودشان، ایده‌ها و پیش بینی‌هایشان را به سمع و نظر جمعیت بیشتری برسانند.
از طرفی هم جذاب‌ترین بخش ماجرا در این است که گاهی این پیش بینی‌ها به شکل غیر منتظره‌ای درست از آب در می‌آمدند. یعنی برخی ایده‌های آینده نگرانه افراد در قرن بیستم و اوایل قرن بیست و یکم به حقیقت پیوستند و مردم را در تعجب شدید فرو بردند.
