لخته‌ها می‌توانند باعث انسداد رگ‌های خونی شوند و درنهایت حمله قلبی یا سکته مغزی را به‌همراه داشته باشند. در تحقیقات قبلی، ارتباط بین اریتریتول با افزایش خطر سکته مغزی، حمله قلبی و مرگ مشخص شده بود و حالا در این تحقیق جدید به افزایش احتمال لخته‌شدن خون با آن اشاره شده است.
دکتر «استنلی هازن»، محقق اصلی این مطالعه و مدیر مرکز تشخیص و پیشگیری از بیماری‌های قلبی‌عروقی در مؤسسه تحقیقاتی Cleveland Clinic Lerner می‌گوید:
«نکته قابل توجه این است که در هر شرکت‌کننده، تمام معیارهای مربوط به پاسخ‌دهی پلاکتی (لخته‌شدن) پس از مصرف اریتریتول افزایش یافته است.»
هازن همچنین می‌گوید که مصرف نوشیدنی‌هایی با مقدار مساوی گلوکز یا قند، روی فعالیت پلاکت خون گروه 10 نفره دیگر تأثیری نداشته است.
مزایای مصرف اریتریتول در مقابل خطرات آن
انجمن صنعتی «شورای کنترل کالری» در رابطه با نتایج این مطالعه به CNN می‌گوید که 30 سال تحقیقات علمی نشان داده است که اریتریتول یک «گزینه ایمن و مؤثر ثابت‌شده» برای کاهش قند و کالری است. «کارلا سندرز»، رئیس شورا می‌گوید:
«مصرف‌کنندگان باید نتایج این آزمایش را با احتیاط کامل تفسیر کنند. در آن به تعداد محدودی از شرکت‌کنندگان، در مجموع 10 نفر، مقدار بیش از اندازه‌ای اریتریتول داده شده که تقریباً چهار برابر حداکثر مقدار مجاز در هر نوشیدنی در ایالات متحده است.»
با‌این‌حال هازن می‌گوید مقدار اریتریتول مورداستفاده در هر نوشیدنی این مطالعه (30 گرم) معادل مقداری است که در نوشابه‌های بدون قند معمولی، بستنی‌ها یا کلوچه‌ها وجود دارد و مردم اغلب بیش از یک عدد از آن‌ها را می‌خورند.
دکتر «وای هونگ ویلسون تانگ»، مدیر تحقیقات نارسایی قلبی و پیوند قلب در کلینیک کلیولند که همچنین یک از محققان این مطالعه است، نیز می‌گوید:
«این تحقیق نگرانی‌هایی را ایجاد می‌کند که نشان می‌دهد یک وعده استاندارد از یک غذا یا نوشیدنی شیرین‌شده با اریتریتول ممکن است به شدت اثر لخته‌سازی مستقیم را تحریک کند.»
درست مانند سوربیتول و زایلیتول، اریتریتول یک الکل قند است، کربوهیدراتی که به‌طور طبیعی در بسیاری از میوه‌ها و سبزیجات یافت می‌شود. اریتریتول پس از مصرف هیچ طعمی بر دهان باقی نمی‌گذارد، قند خون را افزایش نمی‌دهد و اثر ملین نسبتاً کمتری نسبت به سایر الکل‌های قندی دارد.
همچنین این شیرین‌کننده حدود 70 درصد شیرینی شکر را دارد و به گفته متخصصان، کالری‌صفر در نظر گرفته می‌شود.
نتایج پژوهش حاضر در مجله Arteriosclerosis, Thrombosis, and Vascular Biology منتشر شده است.
