یائسگی به طرق مختلف در کنار سن، استروژن، علائم و سایر تغییرات بدن بر این خطر نقش دارند.
طبق گزارش این انجمن، زنانی که در سنین پایین‌تر- قبل از ۴۵ سالگی- به یائسگی می‌رسند، به طور قابل‌توجهی در معرض خطر بیماری قلبی هستند. هنگامی که زنی با جراحی تخمدان های خود را برداشته و دچار یائسگی زودرس می شود، خطر ابتلا به بیماری قلبی نیز افزایش می یابد.
با این حال، جراحی مشابه در سنین یائسگی طبیعی خطری را افزایش نمی دهد. هیسترکتومی، که در آن رحم برداشته می شود، نیز به نظر نمی رسد بر خطر قلبی عروقی قبل یا بعد از یائسگی تأثیر بگذارد.
برخی از علائم شناخته شده یائسگی، گرگرفتگی و تعریق شبانه است. این علائم می توانند تا ۱۰ سال تداوم داشته باشند و میزان خطر بیماری قلبی را افزایش دهند.
افسردگی و مشکلات خواب نیز با خطر بیماری قلبی مرتبط است.
چربی دور شکم هم در افزایش این خطر نقش دارد.
استروژن نیز یک عامل دیگر است. این هورمون رگ های خونی را باز نگه می دارد. با نزدیک شدن به یائسگی، این هورمون شروع به کاهش می کند. کلسترول ممکن است در دیواره های شریان ایجاد شود که می تواند خطر بیماری قلبی یا سکته را افزایش دهد.
به نظر می رسد عوامل خطر مانند سطح کلسترول و سندرم متابولیک با یائسگی فراتر از تأثیر پیری افزایش می یابد.
اگر فردی از ۵ عامل خطر زیر، ۳ مورد را داشته باشد، مبتلا به سندرم متابولیک هستند. این عوامل عبارتند از: فشار خون بالا، قند خون بالا، تری گلیسیرید بالا، کلسترول HDL ("خوب") پایین و چاقی شکمی.
