بررسی‌های انجام شده نشان می‌دهد سطح کره ماه به آهستگی در حال کوچک شدن است. تاثیرات ناشی از این کوچک شدن و فعالیت گسل‌های حاصل از ماه‌لرزه ها می‌تواند برای سایت‌های مربوط به ماموریت‌های آتی کاوش در کره ماه تهدیداتی ایجاد کند.
یک گروه از دانشمندان از سازمان «ناسا» دانشگاه ایالتی آریزونا و دانشگاه مریلند به شواهدی دست یافته‌اند از اینکه کوچک شدن مداوم کره ماه موجب تغییراتی در سطح این سیاره در اطراف قطب جنوب آن شده است. این مناطق همچنین در جا‌هایی دستخوش تغییر شده اند و ناسا امیدوار است در جریان ماموریت « آرتمیس۳ » در آنجا فرود بیاید.
این فرایند کوچک شدن ماه شبیه کوچک شدن انگور در زمان تبدیل شدن به کشمش است. ماه نیز وقتی کوچکتر می‌شود چین و چروک می‌خورد، اما انگور یک پوست منعطف دارد در حالی که سطح ماه شکننده است. این تردی و زودشکنی سطح ماه موجب تشکیل گسل‌ها در جا‌هایی می‌شود که بخش‌هایی از پوسته ماه به یکدیگر فشار وارد می‌کنند.
تشکیل گسل‌های ناشی از این کوچک شدن مداوم اغلب با فعالیت‌های لرزه‌ای مانند زمین لرزه قمری (ماه لرزه) همراه است. هر موقعیت مکانی در نزدیکی این مناطق گسلی ماه می‌تواند برای فعالیت انسان‌ها در آنجا تهدیداتی داشته باشد همانطور که روی زمین کسانی که در نزدیکی گسل‌ها زندگی می‌کنند، با خطر بیشتری برای مواجهه با زمین‌لرزه روبه رو هستند.
در این مطالعه جدید این محققان یک گروه از گسل‌ها در منطقه قطبی جنوب کره ماه را با یک ماه‌لرزه قوی ثبت شده توسط لرزه‌نگار‌های «آپولو» در حدود ۵۰ سال پیش مرتبط کردند.
آن‌ها از مدل‌های رایانه‌ای برای شبیه‌سازی پایداری سطحی در این منطقه استفاده کرده و دریافتند برخی مناطق بطور خاص در برابر تکانه‌ها و رانش‌های سطحی ماه ناشی از این فعالیت‌های لرزه‌ای آسیب‌پذیر هستند.
ماه‌لرزه‌های کم عمق تنها در حدود ۱۰۰ مایلی عمق پوسته ماه روی می‌دهند و به اندازه کافی قوی هستند که بتوانند موجب خسارت به تجهیزات و ساختار‌های ساخته انسان بشوند.
در حالی که زمین‌لرزه‌ها معمولا چند ثانیه یا حداکثر چند دقیقه طول می‌کشند، ماه لرزه‌های کم عمق می‌توانند برای چند ساعت یا حتی کل یک بعدازظهر ادامه داشته باشند.
بررسی‌ها نشان می‌دهد که ماه‌لرزه‌ای شبیه به نمونه دهه ۱۹۷۰ میلادی می‌تواند هرگونه ساخت و ساز فرضی آینده در ماه را نابود کند.
این محققان به نقشه‌برداری از فعالیت‌های گسل‌ها در ماه ادامه خواهند داد و امیدوارند که بتوانند موقعیت‌های مکانی بیشتری را که برای کاوش‌های انسانی در ماه خطرناک هستند، شناسایی کنند.
