نمیدانم اولین روز چه کسی قلم را کشف کرد؛ که بود که دلتنگی هایش را روی خاکی یا دیواره ای کشید تا سبک شود؛ که بود که با خودش اندیشید گاهی بودن ها و نبودن ها را باید ثبت کرد، گاهی شادی و غم را باید فریاد کشید و به دیگران فهماند؛ که بود که بغض هایش را مشق شب کرد و عاشقی هایش را دیکته؛ که بود که ترانه محبت یا تنفرش را به رخ واژه ها کشید و نگاشت؛ که بود که خشمش را با تراشیدن قلم و زخم کردن انگشتانش خالی کرد؛ و که بود که گاهی از فرط عشق و خوشی در بهت کلمه و جمله ماند.
ولی می دانم غایت آدمی، با عَلَّمَ آدمَ الأَسمَاءَ کُلَّها پی ریزی شد و آنگاه که خداوند با "ن و القلم" به قلم تقدس بخشید، می‌دانست انسان باید بنویسد هرآنچه را که تفاوت می‌آفریند بین خیر و شر، دروغ و راست و حقیقت و مجاز .
و به تحقیق مطمئنم در روزگاری که حرفی از علم و عقلانیت نبود، اسلام به قلم سوگند خورد و اهل بیت علیهم السلام خصوصا باقرالعلوم شدند تجلی با شکوهِ آن تا علمی که به دست آنان جلوه کرده، با دست مهدی موعود عجّل الله تعالی فرجه الشریف به شکوفایی برسد ان شاءالله.
و چه نازیبا که وارثان این نعمت، گاه به این خلقت تمدن ساز و فرهنگ آفرین، خیانت میکنند و حرمتش را پاس نمیدارند.
امیدوارم خداوند به قلم تمامی قلم بدستان برکتی دهد تا آنچه را که بایسته و شایسته است بنگارند و به گفته رهبر معظم انقلاب بدانند که "آزادى قلم نباید ارزشهاى دینى و ملى ملت را پامال کند." ؛ و "آن کسى که قلم به دست مى‌‌گیرد، باید تقوا، صداقت، عفاف و انصاف نسبت به دیگران، جزو طبیعت ثانوى‌‌اش بشود."؛ و بنا به امر خطیر امام خامنه ای در دیدار خانواده‌های معظم شهدا خطاب به کسانی که اهل هنرند، اهل رسانه‌اند، اهل نگارشند، قلم به دستند، شاعرند، نقاشند، هنرمندند، فراموش نکنند که یکی از وظایفشان این است که خاطره‌های شهدا را با زبان هنر نگه دارند؛ چراکه با این قلم میشود فیلم ساخت، میشود کتاب نوشت، میشود نقاشی کرد، و اینها را معرفی کرد به نسل جوان.
امروز اینترنت و فضای مجازی، نقش قلم و کتاب صدسال پیش را دارد! و قدرت تاثیر گزاریش هزاران برابر بیشتر!
اگر قلم توتم "دکتر شریعتی" بود که می گفت : "به دستِ زورش تسلیم نمیکنم و به کیسه‌ی زرش نمیبخشم و به سرانگشتِ تزویرش نمیسپارم؛ دستم را قلم میکنم و قلمم را از دست نمیگذارم، چشمهایم را کور میکنم، گوشهایم را کر میکنم، پاهایم را میشکنم، انگشتانم را بند بند میبرم، سینه ام را میشکافم، قلبم را میکشم، حتی زبانم را میبرم و لبم را میدوزم ... اما قلمم را به بیگانه نمیدهم! " ؛ ما نیز وارثان این امانت و ودیعه الهی باید چونان باشیم که قلم ما زبان برّان حق و حقیقت شود و سرانجامی چون "سرور شهیدان اهل قلم" سید مرتضی آوینی عزیز پیدا کنیم ان شاءالله که معتقد بود: "آزادی هنر نباید در زیر پا گذاشتن معیارهای اخلاقی جامعه و یا توهین به مقدسات معنا پیدا کند؛ آزادی هنرمند در درک تکلیف اوست، نه در نفی و طرد التزام به همه چیز".
