باور غالب این است که مبتلایان به اوتیسم نسبت به درد بی تفاوت هستند، احتمالاً به دلیل تمایل به خودآزاری .
دکتر «تامی بار-شالیتا»، سرپرست تیم تحقیق، می‌گوید: «ما می‌دانیم که خودآزاری می‌تواند ناشی از تلاش برای سرکوب درد باشد، و ممکن است آنها به خود صدمه بزنند تا به طور ناخودآگاه مکانیسم فیزیکی "درد مانع درد می‌شود" را فعال کنند.»
محققان می‌خواستند بدانند که آیا افراد مبتلا به اوتیسم بیشتر از جمعیت عمومی صدمه می‌بینند یا خیر.
این مطالعه شامل ۵۲ بزرگسال مبتلا به اوتیسم با عملکرد بالا و ۵۲ فرد سالم بود. محققان از آزمون‌های روان‌فیزیکی برای ارزیابی درد برای بررسی ارتباط بین محرک و پاسخ استفاده کردند.
یک محقق با استفاده از کامپیوتر، مدت و شدت محرک را کنترل می‌کند. از فرد معاینه شده خواسته شد تا شدت درد را در مقیاس ۰ تا ۱۰۰ رتبه بندی کند.
این مطالعه نشان داد که افراد مبتلا به اوتیسم بیشتر آسیب می‌بینند و مکانیسم سرکوب درد آنها کمتر مؤثر است.
بار-شالیتا می‌گوید: «عقیده رایج این بود که ظاهراً آنها «به درد بی‌تفاوت هستند» و گزارش‌هایی وجود دارد که کارکنان پزشکی بر این اساس با آنها رفتار می‌کنند. نتایج مطالعه ما نشان می‌دهد که در بیشتر موارد، حساسیت به درد افراد مبتلا به اوتیسم در واقع بیشتر از اکثر افراد جامعه است، در حالی که آنها در سرکوب مؤثر محرک‌های دردناک ناموفق هستند.»
