تا پیش از افتتاح اولین گورستان متمرکز رسمی تهران در تیرماه ۱۳۴۹، اهالی پایتخت امواتشان را در چند قبرستان معروف مثل ابن‌بابویه، مسگرآباد، باغ طوطی شهرری و صحن امامزادگان محلی دفن می‌کردند.
نخستین گامها برای تاسیس آرامستان متمرکز تهران در سال ۴۵ برداشته شد، وقتی زمینی ۳۱۴ هکتاری توسط شهرداری برای اینکار در نظر گفته شد و قرار شد عملیات عمرانی برای قبرستان شدنش انجام شود. تابستان سال ۴۹ اعلام شد به زودی گورستان متمرکز تهران در ابتدای جاده تهران قم افتتاح خواهد شد.
۱۵ تیرماه شهردار تهران همراه با نمایندگان انجمن شهر و جمعی از معتمدین بازار، نزد آیت‌الله سیداحمد خوانساری از علمای تهران رفتند. روزنامه اطلاعات فردای آن روز نوشت: «در این مجلس، مراسم مذهبی و مقررات شرعی و عرفی مربوط به وقف محل مذکور برای گورستان مسلمین بوسیله حضرت آیت‌الله خوانساری انجام شد و گورستان تهران به‌نام «بهشت زهرا» نامگذاری گردید.»
پنجشنبه ۲۵ تیرماه ۱۳۴۹ همزمان با روز شهادت حضرت زهرا(س)، گورستان رسمی تهران که دارای غسالخانه و سردخانه مجهز و بیست دستگاه آمبولانس بود افتتاح و اعلام شد تا ۲۵ سال آینده ظرفیت دفن متوفیان را دارد.
چند روز بعد، فرزندان محمدتقی خیال، پیرمرد هشتاد و چندساله که داغدار پدر شده بودند، تصمیم می‌گیرند او را در بهشت زهرا دفن کنند. با توجه به اینکه هنوز آب کر غسالخانه وصل نبود، امکان غسل جنازه در آنجا وجود نداشت. لذا جنازه را در مسگرآباد غسل و در بهشت زهرا دفن می‌کنند. دختر او بعدها در مصاحبه‌ای گفت: «سال‌هاست از آن روز می‌گذرد اما هنوز آن روز تلخ را به خوبی به یاد دارم. یک ماشین بنز مشکی پر از گل، جنازه پدرم را از مسگرآباد به بهشت زهرا(س) برد و با تشریفات خاصی او را به خاک سپردند.»
