سیستم «TBIRD» از لیزری برای تاباندن مقدار زیادی داده تا حجم ۱۰۰ گیگابیت برثانیه استفاده کرده است.
این سرعت انتقال داده بسیار بالاتر از بیشتر ارتباطاتی است که تاکنون بین هوا و زمین ایجاد شده است. ماهواره اینترنتی استارلینک (متعلق به شرکت اسپیس ایکس)، ۵۰۰ مگابیت برثانیه به مشتریان خود ارائه می‌کند و حتی سرعت انتقال داده از ایستگاه فضایی بین المللی به زمین نیز حداکثر ۶۰۰مگابیت بر ثانیه است، بنابراین سرعت سیستم MIT ۲۰۰ بار بیشتر است.
کلید اصلی تمایز آن است که بیشتر ماهواره‌های ارتباطی با استفاده از امواج رادیویی با ایستگاه زمینی ارتباط برقرار می‌کنند. از سوی دیگر TBIRD از نور لیزر استفاده می‌کند که قادر به حمل هزار بار داده بیشتر در هر فرایند انتقال است. این درحالی است که لیزر‌ها نیز مشکلات خاص خود را دارند گاهی اوقات اشعه‌ها بسیار نازک‌تر هستند و در نتیجه به همخوانی بیشتری بین فرستنده و دریافت کننده نیاز است.
از سوی دیگر ممکن است نور به دلیل اتمسفر مختل شود و در نتیجه داده‌ها نیز گم شوند؛ بنابراین سیستم مذکور طوری طراحی شده تا بر این چالش‌ها فائق آید.
ماهواره مذکور حاوی ۳ بخش اصلی است که یکی از آن‌ها مودم اپتیکی با سرعت بالا، آمپلی فایر سیگنال نوری و دیگری درایو ذخیره سازی است. تمام این بخش‌ها داخل یک محفظه به اندازه جعبه کفش قرار می‌گیرند. محققان برای برطرف کردن حل مشکل داده نیز نسخه جدیدی از پروتکلی به نام «درخواست تکرار خودکار» (Automatic Repeat request) ابداع کردند. با کمک این پروتکل دریافت کننده‌ها در ایستگاه‌های زمینی می‌توانند به فرستنده هشدار دهند تا فریم‌های خاصی از داده گم شده و بنابراین ماهواره قادر خواهد بود آن‌ها را دوباره ارسال کند.
کورت شیلر مهندس سیستم TBIRD در این باره می‌گوید: اگر سیگنال از بین برود، داده را می‌توان دوباره منتقل کرد، اما اگر این فرایند به شیوه‌ای نادرست انجام شود، تمام وقت تیم صرف ارسال داده‌های تکراری به جای داده‌های جدید می‌شود؛ بنابراین ممکن است فرد داده‌های زیادی را از دست بدهد. با توجه به پروتکل ARQ، دریافت کننده به ماهواره اعلام می‌کند کدامیک از فریم‌ها را به شکل درست دریافت کرده بنابراین ابزار متوجه می‌شود چه فریم‌هایی را باید دوباره ارسال کند.
در خصوص بخش تراز، TBIRD یک سیستم سیگنال‌دهی خطای مخصوص را به کار می‌گیرد تا ماهواره را طوری تنظیم کند که دقیقاً به سمت گیرنده باشد. به گفته تیم محققان چنین سیستمی کمک می‌کند اجزای نوری مینیاتوری ساخته شوند.
محققان اکنون تصمیم دارند سرعت انتقال داده با سیستم مذکور را ۲ برابر کنند.
