برخی از فرکانس‌ها باعث ارتعاش پرده گوش می‌شوند. پژوهشگران انگلیسی پی برده‌اند که فعالیت قشر شنوایی بر اساس طبیعت صدا متفاوت است.
هر قدر آمیگدال (بادامه مغز، قسمتی از دستگاه کناره‌ای مغز که احساسات را کنترل می‌کند) صدا‌ها را ناخوشایند تشخیص دهد، میزان دریافت صدا افزایش می‌یابد و در نتیجه هیجان ایجاد می‌شود.
ما در برابر صدا‌های ناخوشایند که بسامد آن‌ها بین ۲ هزار و پنج هزار هرتز متغیر است (مانند جیغ نوزاد)، واکنش دفاعی نشان می‌دهیم. این واکنش افراطی آمیگدال، نوعی واکنش دفاعی در برابر سر و صدایی است که برای مغز مترادف با خطر است.
آلودگی صوتی امواج ناخواسته‌ای است که در شرایط مکانی و زمانی ویژه بر فعالیت موجودات زنده به ویژه انسان تاثیر می‌گذارد و می‌تواند عوارض متعدد جسمی و روحی و اختلال در اعصاب شنوایی را ایجاد کند. واحد اندازه‌گیری آلودگی صوتی «دسی بل» است. آستانه تحمل گوش انسان در حدود ۱۳۰ دسی‌بل است.
شرایط محیطی، تاثیرات انکارناپذیری در چگونگی انتشار صدا دارد. در یک محیط باز، امواج صوتی بدون برخورد به مانع روند انتشار را تا مرز تباهی ادامه می‌دهند.
گرچه انسان به سر و صدا عادت می‌کند، اما در حقیقت آلودگی صوتی یکی از عوامل ایجاد خستگی است و ظرفیت کار انسان را چه در مشاغل فکری و چه در شغل‌های بدنی کاهش می‌دهد. آلودگی صوتی روی وضع روانی و روحی شخص اثر می‌گذارد، باعث اشکال در تطابق یافتن انسان با محیط کار و حتی اجتماع و خانواده می‌شود که نتیجه آن کاهش بازده کار است.
در صورتی که اشخاص مدت زیادی در معرض آلودگی صوتی قرار بگیرند، قدرت شنوایی آن‌ها کاهش و خطر ابتلا به امراض قلبی در آن‌ها افزایش می‌یابد.
