محققان در (EPFL) دانشگاه پلی تکنیک فدرال لوزان سوئیس دریافتهاند، داروی موجود که برای درمان سرطان استفاده میشود، حافظه را نیز بهبود میبخشد.
آزمایشات روی موشها نشان میدهد که این دارو با روشن کردن ژنهای مرتبط با انعطاف پذیری مغز عمل میکند.
داروی مورد بحث متعلق به دستهای است که به عنوان مهارکنندههای ((HDACis شناخته میشود که برای اهداف مختلفی استفاده میشود. این مورد خاص CI-۹۹۴ نامیده میشود و به عنوان کمکی شیمی درمانی تجویز میشود و اثربخشی درمان در برابر سرطان را بهبود میبخشد.
مطالعات دیگر نشان دادهاند که این دارو همچنین بهعنوان یک تقویتکننده شناختی در حیوانات عمل میکند، اما نحوه عملکرد آن در این زمینه ناشناخته باقی مانده است.
برای مطالعه جدید، دانشمندان EPFL دقیقاً آن را بررسی کردند. در یک آزمایش رایج برای حافظه تداعی، تیم از روش شرطی سازی ترس زمینهای برای آموزش ترسیدن از یک محرک خاص به موشها استفاده کرد. وقتی به موشها CI-۹۹۴ داده شد، ظرفیت حافظهشان برای این کار در مقایسه با موشهایی که بدون دارو یاد گرفتند، دو برابر شد.ا
ین تیم فرضیهای را بررسی کردند که HDACis از طریق فرآیندی به نام پرایمینگ اپی ژنتیکی عمل میکنند _ که اساساً بیان ژنهای خاصی را تغییر میدهد_ در این مورد، ژنهای آسیب دیده مربوط به یادگیری و حافظه است.
تکنیکهای توالییابی RNA نشان داد که این دارو بر روی ژنهای خاصی که انعطافپذیری سیناپسی را کنترل میکنند و عمل میکند، فرآیندی که به نورونها اجازه میدهد تا ارتباطات قویتری برای تسهیل حافظه و یادگیری ایجاد کنند.
در این ژنهای کلیدی، دارو بستههای DNA به نام کروماتین را در دسترستر و بیان آنها را آسانتر میکرد.
یوهانس گراف، نویسنده اصلی این مطالعه گفت: این دارو از ژنهای بسیار خاصی پشتیبانی میکند، ژنهایی که قبلاً درگیر یادگیری هستند و روی ژنهای دیگر تأثیر نمیگذارد، برای مثال ژنهایی که میتوانند عوارض جانبی ناخواسته داشته باشند.
درک چگونگی عملکرد این HDACها برای به کار انداختن بالقوه آنها برای بهبود حافظه و یادگیری در انسان مهم است.
خوشبختانه آنها قبلاً برای استفاده در انسان تأیید شده اند و نشان داده شده که ایمن هستند، این مطلب، روند تطبیق آنها را برای اهداف جدید سرعت میبخشد.
دو کارآزمایی بالینی دیگر در حال انجام است که استفاده از این دارو در بهبود حافظه در بیماران آلزایمر و کمک به از بین بردن ترس از عنکبوتها را بررسی میکند.
این تحقیق در مجله PNAS منتشر شده است.
منبع: سایت نیواطلس