دکتر مهناز عسکریان روانشناس، استاد و عضو هیئت علمی دانشگاه در یادداشتی در ارتباط شادمانی، اقسام شادکامی و راه‌های دستیابی به آن نوشت: بزرگترین رسالتی که یک روان شناس یا یک مشاور، در حرفه خود برعهده دارد، این است که بتواند حال آدم ها را خوب کند و بتواند کاری کند که آدم ها احساس شادمانی بکنند. حال خوب آدم ها، منوط به این است که این احساس شادمانی در افراد وجود داشته باشه. منظور از این حال خوب داشتن یک شادمانی درونی است نه یک شادمانی تظاهری.
شادکامی و شادمانی و راه دست یابی آن
قرار نیست که در روان شناسی به رفتارهایی که نمایش شادی افراد را به دیگران منتقل می کند، تاکید نماییم، بلکه قراراست آموزش دهیم که افراد در زندگی باید از چه رافبردهایی استفاده کنند تا بهتر و عمیقتر بتوانند احساس شادمانی را تجربه کنند.
یعنی اینکه بتوانند از طریق کسب آگاهی در زمینه اصول کسب شادمانی در جهت پرورش آن در اعماق وجود تلاش کنند و با عوامل تاثیرگذار بر میزان شادمانی شان آن را در وجود خود افزایش داده و با شناسایی عواملی که می تواند شادمانی را نقصان دهد، آنها را کاهش دهد.
اصلی ترین نکته در اینجا این حقیقت آشکار است که همه ی انسان ها برابر آفریده شده اند. خالق به همه مخلوقات، حقوق محروم نشدنی را عطا کرده است زیرا همه ی انسان ها در محضر خداوند یکسان هستند و از سه حق یکسانِ محروم نشدنی برخوردارند.
حقوق مسلم همه انسان ها
از جمله این حقوق محروم نشدنی، عبارتند از: ۱- حق زندگی ۲- حق آزادی ۳- حق شادکامی.
پس شادکامی جزء حقوق غیر قابل انکارِ هر انسانی است؛ با هر تحصیلاتی، با هر جنسیتی، با هر موقعیت اقتصادی و باهر موقعیت اجتماعی؛ این حق مسلم همه ی انسان هاست که بتوانند اولا زندگی کنند، دوما، بتوانند آزاد باشند، یعنی در مسیر زندگی، آزادانه تصمیم بگیرند، استقلال رای داشته باشند و در کنار اینها بتوانند یک زندگی سرشار از لذت و شادکامی رو تجربه کنند. شادکامی، یکی از آرزوهایی هست که همه ی افراد آرزوی آن را در سر میپرورانند ، یعنی معدود کسانی هستند که بتوانند ادعا کنند دوست ندارند شاد باشند.
