برخی از زنان در دوران بارداری مشکلات سلامتی را تجربه می‌کنند. این عوارض می‌تواند شامل سلامت مادر، سلامت جنین یا هر دو باشد. حتی زنانی که قبل از بارداری سالم بودند نیز ممکن است دچار عوارض شوند. این عوارض ممکن است بارداری را به بارداری پرخطر تبدیل کند. دریافت مراقبت‌های زودهنگام و منظم قبل از زایمان می‌تواند به کاهش خطر مشکلات کمک کند و به پزشکان کمک می‌کند تا شرایط را قبل از جدی شدن تشخیص، درمان یا مدیریت کنند. مراقبت‌های دوران بارداری همچنین می‌تواند به شناسایی نگرانی‌های مربوط به سلامت روان مرتبط با بارداری مانند اضطراب و افسردگی کمک کند. برخی از عوارض شایع بارداری شامل موارد زیر است، اما به آنها محدود نمی‌شود.
فشار خون بالا
یکی از مهمترین عوارض شایع بارداری که در زنان ایجاد می‌شود، فشار خون بالاست. فشار خون بالا زمانی رخ می‌دهد که شریان‌های حامل خون از قلب به اندام‌های بدن باریک شوند. این باعث افزایش فشار در آنها می‌شود. در بارداری، این امر می‌تواند رسیدن خون به جفت را که مواد مغذی و اکسیژن را برای جنین تامین می‌کند، دشوار کند. زنانی که قبل از باردار شدن فشار خون بالایی دارند، در طول دوران بارداری خود باید تحت نظر قرار گرفته و در صورت لزوم با داروها کنترل کنند. فشار خون بالا که در بارداری ایجاد می‌شود، فشار خون بارداری نامیده می‌شود. به طور معمول، فشار خون بارداری در نیمه‌ی دوم بارداری رخ می‌دهد و پس از زایمان از بین می‌رود.
دیابت بارداری
دیابت بارداری از دیگر عوارض شایع در دوران بارداری ست. دیابت بارداری زمانی اتفاق می‌افتد که زنی که قبل از بارداری دیابت نداشته است، در دوران بارداری دچار این بیماری شود. به طور معمول، بدن بخش‌هایی از غذای شما را به قندی به نام گلوکز هضم می‌کند. گلوکز منبع اصلی انرژی بدن شماست. پس از هضم، گلوکز وارد خونتان می‌شود تا به بدن شما انرژی بدهد. برای اینکه گلوکز از خون شما خارج شود و به سلول‌های بدن برسد، لوزالمعده هورمونی به نام انسولین می‌سازد.
در دیابت بارداری، تغییرات هورمونی ناشی از بارداری باعث می‌شود بدن یا انسولین کافی تولید نکند یا به طور معمول از آن استفاده نکند. در عوض، گلوکز در خون انباشته می‌شود و باعث دیابت می‌شود. مدیریت دیابت بارداری، با پیروی از یک برنامه درمانی مشخص شده توسط یک پزشک، بهترین راه برای کاهش یا جلوگیری از مشکلات مرتبط با قند خون بالا در دوران بارداری است. اگر کنترل نشود، می‌تواند منجر به فشار خون بالا ناشی از پره اکلامپسی و داشتن نوزاد بزرگ شود که خطر زایمان سزارین را افزایش می‌دهد.
عفونت‌ها
عفونت‌ها، از جمله برخی از عفونت‌های مقاربتی (STIs)، ممکن است در دوران بارداری و یا زایمان رخ دهد و ممکن است منجر به عوارضی برای زن باردار، بارداری و جنین پس از زایمان شود. برخی از عفونت‌ها می‌توانند هنگام زایمان از مادر به نوزاد منتقل شوند، زمانی که نوزاد از کانال زایمان عبور می‌کند. سایر عفونت‌ها می‌توانند جنین را در طول بارداری آلوده کنند. بسیاری از این عفونت‌ها را می‌توان با مراقبت‌های مناسب قبل از بارداری، قبل از تولد و پس از زایمان پیشگیری یا درمان کرد. برخی از عفونت‌ها در بارداری می‌توانند باعث ایجاد موارد زیر شوند:
- سقط جنین (قبل از هفته 20 بارداری)
- حاملگی خارج از رحم
- زایمان زودرس (قبل از 37 هفته کامل بارداری)
- وزن کم هنگام تولد
- نقایص مادرزادی، از جمله نابینایی، ناشنوایی، ناهنجاری‌های استخوانی و ناتوانی ذهنی
- مرده‌زایی (در هفته بیستم بارداری یا بعد از آن)
- بیماری در دوره نوزادی (ماه اول زندگی)
- مرگ نوزاد
پره اکلامپسی
پره اکلامپسی یک وضعیت پزشکی جدی است که می‌تواند منجر به زایمان زودرس و مرگ شود. علت آن ناشناخته است، اما برخی از زنان در معرض خطر بیشتری هستند. عوامل خطر عبارتند از:
- بارداری اول
- پره اکلامپسی در بارداری قبلی
- شرایط موجود مانند فشار خون بالا، دیابت، بیماری کلیوی و لوپوس اریتماتوز سیستمیک
- داشتن 35 سال یا بیشتر
- حمل دو یا چند جنین
- چاقی
افسردگی و اضطراب
افسردگی یکی دیگر عوارض شایع در بارداری ست. تحقیقات نشان می‌دهد که 13 درصد از زنان آمریکایی علائم مکرر افسردگی را پس از زایمان گزارش کرده‌اند، و این اضطراب در 43 درصد از زنان باردار و زنان افسرده پس از زایمان اتفاق می‌افتد، که باعث می‌شود افسردگی و اضطراب مرتبط با بارداری یکی از شایع‌ترین عوارض بارداری باشد. این شرایط پزشکی می‌تواند اثرات قابل توجهی بر سلامت مادر و فرزندش داشته باشد.
از دست دادن بارداری / سقط جنین
سقط جنین اصطلاحی است که برای توصیف از دست دادن بارداری به دلایل طبیعی قبل از هفته بیستم استفاده می‌شود. علائم می‌تواند شامل لکه بینی یا خونریزی واژن، گرفتگی یا خروج مایع یا بافت از واژن باشد. با این حال، همیشه خونریزی از واژن به این معنی نیست که سقط جنین اتفاق می‌افتد یا در حال رخ دادن است. زنانی که این علامت را در هر مقطعی از بارداری خود تجربه می‌کنند باید با پزشک خود تماس بگیرند.
مرده زایی
از دست دادن بارداری بعد از هفته بیستم بارداری مرده زایی نامیده می‌شود. تقریباً در نیمی از موارد گزارش شده، پزشک نمی توانند دلیلی برای از دست دادن پیدا کنند. با این حال، شرایط سلامتی که می‌تواند در مرده‌زایی نقش داشته باشد شامل ناهنجاری‌های کروموزومی، مشکلات جفت، رشد ضعیف جنین، مشکلات مزمن سلامت مادر و عفونت است.
سایر عوارض
سایر عوارض و ناراحتی‌های شایع دوران بارداری ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- حالت تهوع و استفراغ شدید و مداوم. اگرچه داشتن مقداری تهوع و استفراغ در دوران بارداری به خصوص در ابتدا عادی است (عوارض شایع سه ماهه اول بارداری)، اما برخی از زنان علائم شدیدتری را تجربه می‌کنند که تا سه ماهه سوم ادامه می‌یابد. علت شکل شدیدتر این مشکل، معروف به هایپرامسیس گراویداروم، شناخته شده نیست. اگر حالت تهوع از بین ترود، کاهش وزن، کاهش اشتها، کم آبی بدن و احساس ضعف را به همراه دارد.
- نارسایی کمبود آهن. زنان باردار به دلیل افزایش میزان خونی که در دوران بارداری تولید می‌کنند، به آهن بیش از حد معمول نیاز دارند. کم خونی ناشی از فقر آهن - زمانی که بدن آهن کافی ندارد - در دوران بارداری تا حدودی شایع است و با زایمان زودرس و وزن کم هنگام تولد همراه است. علائم کمبود آهن شامل احساس خستگی یا ضعف، احساس تنگی نفس و رنگ پریدگی است. ACOG مصرف روزانه 27 میلی گرم آهن (که در اکثر ویتامین های دوران بارداری وجود دارد) را برای کاهش خطر کم خونی ناشی از فقر آهن توصیه می‌کند.
- افزایش دمای بدن. هر مرحله از بارداری می‌تواند دمای بدن شما را کمی افزایش دهد. ممکن است پوست شما در لمس گرمتر احساس شود. احتمالاً بیشتر عرق می‌کنید و حتی ممکن است تعریق شبانه داشته باشید. در ابتدای بارداری، هورمون‌های جدید مانند کارگران کوچکی هستند که به آرام شدن همه چیز کمک می‌کنند. زنان باردار ممکن است به دلیل تغییرات هورمونی که دمای بدن را افزایش می‌دهد، داغ شدن کف دست و پا در دوران بارداری تجربه کنند. افزایش بار روی پاها به دلیل افزایش وزن طبیعی و افزایش کل مایعات بدن نیز ممکن است در گرم شدن پا در دوران بارداری نقش داشته باشد.
