گفته می‌شود که رنگ آبی مختص پسران و صورتی مختص دختران است. اما آیا این امر منعکس‌کننده تفاوت ذاتی بیولوژیکی بین دو جنس مخالف بوده یا این که یک سازه صرفاً فرهنگی است؟
چرا دختران «صورتی» و پسران «آبی» شدند؟
دهه‌ها مطالعه «جو پائولتی»، مورخ دانشگاه مریلند حاکی از آن است که تا دهه ۱۹۵۰ هیچ نماد رنگی متعلق به جنس خاصی وجود نداشته است.
به گفته این محقق، به این دلیل که نرم‌های اجتماعی «صورتی برای دختر» و «آبی برای پسر» فقط طی قرن ۲۰ میلادی در امریکا پا به عرصه ظهور گذاشتند، می‌توان نتیجه گرفت که این نرم‌ها از هیچ نوع تفاوت ذاتی تکامل‌یافته‌یی بین رنگ‌های مورد علاقه دختران و پسران نشات نگرفته‌اند.
کتاب‌های نوزادان، کارت‌پستال‌های آن‌ها و مقالات روزنامه‌‌های در دسترس از اوایل دهه ۱۹۰۰ مبین این امر هستند که در آن زمان صورتی همزمان به هر دوی نوزادان دختر و پسر مرتبط بوده است.
به گفته «پائولتی»، پس از جنگ جهانی دوم هنجار مدرن «صورتی برای دختر» و «آبی برای پسر» غالب شد؛ با این حال تا دهه ۱۹۸۰ این سنت همه‌گیر نشده بود.
وی معتقد است که این قانون می‌تواند منعکس‌کننده مدهای فرانسه باشد. فرهنگ سنتی این کشور صورتی را به دختران و آبی را به پسران اختصاص داده بود، در حالی که بلژیکی‌ها و فرهنگ کاتولیک آلمان درست برعکس بود. به این دلیل که فرانسه در قرن بیستم مروج مد بود، این سنت نیز بر بسیاری از فرهنگ‌ها غالب شد.
«فیلیپ کوهن» جامعه‌شناس دانشگاه مریلند بر این باور است که چنین نرم‌هایی محصول استراتژی‌های بازاریابی است.
به گفته وی، تمام شواهد دال بر این واقعیت‌اند که امروزه ما کودکان را از لحاظ جنسیت بیشتر تمییز می‌دهیم تا ۱۵۰ سال قبل، زیرا در آن زمان بیشتر رنگ سفید برای هر دو جنس استفاده می‌شد.
این دانشمند می‌افزاید که پررنگ شدن ارتباط رنگ با جنسیت باید پدیده‌یی فرهنگی باشد و این امر ایده بیولوژیک بودن هنجار مزبور را با چالش جدی مواجه می‌کند.
