محمود علی گو سرپرست کل دفتر امور آسیب دیدگان اجتماعی گفت: برنامه اورژانس اجتماعی یکی از فعالیت‌های سازمان بهزیستی کشور است که از سال ۱۳۷۸ در کشور راه اندازی شده است.
وی گفت: ویژگی مهم این برنامه ارائه خدمات تخصصی، به موقع و در دسترس برای گروه هدف دفتر امور آسیب دیدگان اجتماعی است.این برنامه در تلاش است ارائه خدمات اجتماعی به مردم در سازمان بهزیستی محدود به زمان و مکان نشود و رویکرد مددکاری فعال جایگزین رویکرد غیر فعال شود.
علی گو بیان کرد: این برنامه قصد دارد تا مداخلات روانی – اجتماعی را قبل از مداخلات قضایی و انتظامی و حتی در کنار این نوع مداخلات جایگزین کند. این مسئله در پیشگیری از وقوع جرم و قضا زدایی نقش مهمی ایفا می‌کند. در واقع این نوع مداخلات تخصصی، زمینه توانمند سازی افراد در معرض آسیب و یا آسیب دیده اجتماعی و بازگشت آن ها به زندگی سالم را فراهم می‌کند.
وی در باره برنامه اورژانس اجتماعی گفت:مرکزمداخله در بحران فردی خانوادگی و اجتماعی( مرکز اورژانس اجتماعی): مرکز محوری که خدمات تخصصی را به صورت سرپایی و در صورت نیاز نگهداری موقت برای زنان و دختران با تیم تخصصی مددکار اجتماعی، روانشناس، روانپزشک، مشاور حقوقی به گروه‌های هدف این برنامه ارائه می‌کند.
علی گو بیان کرد:خط تلفن اورژانس اجتماعی۱۲۳ است و این خط تلفن ۳ رقمی که به طور ۲۴ ساعته به افرادی که در معرض بحران و آسیب‌های اجتماعی قرار دارند، خدمات تخصصی تلفنی را توسط مددکار اجتماعی و روانشناس ارائه می‌کند.
وی درباره خدمات سیار اورژانس اجتماعی بیان کرد: تیم تخصصی مستقر در خودرو‌های خدمات سیار اورژانس اجتماعی متشکل از مددکار اجتماعی و روانشناس، بصورت متناوب و موقت با استقرار در نقاط پر تراکم جمعیتی و آسیب زا به ارائه خدمات به افراد مشمول می‌پردازد و در صورت اعلام گزارش، جهت ارائه خدمات به محل گزارش اعزام می‌شود.
اهداف برنامه اورژانس اجتماعی:
۱ -کنترل و کاهش بحران‌های فردی، خانوادگی و اجتماعی.
۲ -در دسترس قرار دادن خدمات تخصصی و اورژانسی سازمان بهزیستی به گروه‌های هدف برنامه درکشور
اهداف اختصاصی:
۱ -ارتقاء توانمندی‌های افراد در معرض آسیب و آسیب دیده اجتماعی جهت مقابله با مسائل فردی و اجتماعی در شرایط بحرانی از طریق ارائه خدمات تخصصی به موقع.
۲ -ارتقاء سطح دانش و آگاهی افراد در معرض بحران، آسیب و آسیب دیده اجتماعی و در شرایط بحرانی و به کار گیری شیوه‌های پیشگیرانه در خصوص مسائل، مشکلات و آسیب‌های اجتماعی و کمک به درک موقعیت خود در شرایط بحرانی.
۳ -ارتقاء سطح مداخلات موثر و به موقع به منظور کنترل بحران و پیشگیری از تشدید آن.
۴ -ارتقاء آگاهی‌ها و شناخت خانواده و اجتماع نسبت به نیاز‌های مراجعان به منظور تسهیل فرایند حل مسئله در شرایط بحرانی.
۵ -شناسایی مناطق و کانون‌های آسیب زا و انجام اقدامات تخصصی در بحران زدایی به منظور دسترسی برابر به خدمات اجتماعی.
۶ -شناسایی وجذب افراد درمعرض بحران، آسیب و آسیب دیده اجتماعی و اطلاع رسانی جهت ارائه راهنمایی‌های لازم در زمینه برنامه‌ها و فعالیت‌های سازمان.
۷ -ارتقاء سطح دسترسی افراد به خدمات تخصصی، تشخیص موثر و ارجاع به موقع به منظور جلوگیری از تشدید بحران و آسیب‌های اجتماعی و کاهش صدمات بر گروه‌های هدف برنامه.
۸ -شناسایی آسیب‌های اجتماعی نوپدید و باز پدید.
۹ -آشنایی گروه‌های هدف با منابع موجود و استفاده از ظرفیت‌ها و مشارکت سازمان‌های دیگر(درون سازمانی وبرون سازمانی).
۱۰ -توانمند سازی ساکنین سکونتگاه‌های غیر رسمی و مناطق حاشیه نشین و آسیب خیز و کنترل و کاهش آسیب‌های اجتماعی در این مناطق.
۱۱ -شناسایی مسائل ومشکلات، برنامه ریزی و آگاه سازی ساکنین سکونتگاه‌های غیررسمی در جهت شناخت نیاز‌ها و مشکلات و رفع مشکلات منطقه.
۱۲ -ارتقاء شاخص های فرهنگی درمناطق وسکونتگاه‌های غیر رسمی و توانمند سازی ساکنین در راستای توسعه محلی.
۱۳ -شناخت و تحلیل وضعیت آسیب‌های اجتماعی در کشور و استان.
۱۴ -ایجاد زمینه مشارکت مردم و سازمان‌های غیر دولتی.
