از آنجا که این یک بیماری جدید است، دانشمندان برای درک تأثیرات آن بر اندام‌های مختلف بدن به مطالعه آن ادامه می‌دهند. اعتقاد بر این است که کووید ۱۹ می‌تواند باعث ایجاد مشکلات ریوی، قلبی یا مغزی در افراد شود و این تنها اعضای در معرض خطر نیستند.
گزارش‌ها حاکی از آن است که بسیاری از افرادی که مبتلا به کووید ۱۹ شده اند به مشکلات کلیوی هم مبتلا شده اند. با این حال، مشخص نیست که آیا رابطه مستقیمی بین بیماری و شروع آسیب کلیه وجود دارد.
برای درک تأثیر کروناویروس بر کلیه‌های انسانی، تیمی از محققان، سلول‌های کلیه انسان را در صفحات آزمایشگاهی کشت داده و آنها را به این ویروس آلوده کردند.
طبق نتایج این مطالعه، گرچه ویروس عامل کووید ۱۹ می‌تواند در سلول‌های کلیوی انسان بالغ وارد، آلوده و تکثیر شود، اما محققان کشف کردند که این همیشه منجر به مرگ سلول نمی‌شود. سلول‌ها قبل از ابتلاء به این عفونت مقادیر زیادی مولکول سیگنال‌ده اینترفرون داشتند و عفونت باعث پاسخ التهابی این مولکول‌ها می‌شود. از طرف دیگر، عفونت سلول‌های کلیوی فاقد چنین مولکول‌های منجر به مرگ سلولی می‌شود که نشان دهنده عملکرد محافظتی است.
داده‌ها نشان می‌دهد بعید است ویروس دلیل اصلی آسیب حاد کلیه در بیماران کرونایی باشد. این بدان معناست که اگر به هر دلیلی چنین صدمه‌ای در کلیه ایجاد شود، ویروس موجب تشدید آن می‌شود.
از اینرو محققان معتقدند اگر در وهله اول باید سناریوی متداول آسیب حاد کلیه را محدود کرد، در این صورت احتمال کاهش آسیب احتمالی ناشی از کروناویروس وجود دارد.
هنگامی که کلیه‌ها به طور ناگهانی قادر به فیلتر کردن مواد زائد از خون نباشند، فرد دچار نارسایی حاد کلیه می‌شود. هنگامی که کلیه‌ها توانایی فیلتر کردن خود را از دست می‌دهند، مقادیر مضر مواد زائد تجمع یافته و ترکیب شیمیایی خون نامتعادل می‌شود. ممکن است ظرف چند روز این اتفاق بیفتد و کشنده باشد. این شرایط در افرادی که در بیمارستان بستری هستند، به خصوص در افرادی که نیاز به مراقبت‌های ویژه دارند، بیشتر دیده می‌شود.
علائم این بیماری عبارتند از:
• کاهش میزان ادرار؛
• احتباس مایعات، که ممکن است باعث تورم در پاها، مچ پا یا پا شود؛
• تنگی نفس؛
• بی حالی؛
• احساس گیجی،
• درد یا فشاردر قفسه سینه؛
• حالت تهوع؛
• ضعف؛
• ضربان قلب نامنظم؛ و
• تشنج یا کما (در موارد شدید).
