بنا بر اعلام محققان، زنان آمریکایی به طور متوسط در هر ماه ۳.۵ بار گریه می‌کنند و این در حالی است که مردان در همین بازه زمانی، ۱.۹ بار به دلایل مختلف اشک می‌ریزند. این ارقام احتمالا برای شما نیز غافلگیرکننده است؛ خصوصاً در جوامعی که غالبا گریه و اشک‌ریختن - به ویژه توسط مردان – را به عنوان نشانه‌ای از ضعف و عدم استقامت عاطفی می‌دانند.
فواید گریه برای سلامتی
گریه به عنوان یک پدیده منحصر به انسان، پاسخ طبیعی به طیف وسیعی از احساسات است؛ از غم و اندوه عمیق گرفته تا شادی و لذت فوق‌العاده. اما آیا این کار تاثیری بر سلامتی دارد؟ بله، تاثیر مثبت. فواید اشک‌ریختن از دیرباز اثبات شده بود: متفکران و پزشکان یونان و روم باستان تصور می‌کردند که اشک مانند یک ماده خلوص عمل کرده و ما را تخلیه و پاک می کند. تفکر روانشناختی امروزنیز تا حد زیادی موافق است که گریه به عنوان مکانیزمی عمل می‌کند که به ما امکان می‌دهد استرس و درد عاطفی را خود را بروز داده و تخلیه کنیم.
گریه یک دریچه ایمنی مهم برای افراد است، بیشتر به این دلیل که نگه داشتن احساسات در درون خود دشوار است؛ آنچه روانشناسان آن را مقابله یا سرکوب می‌نامند و می‌تواند برای سلامتی ما مضر باشد. متخصصان این اقدام سرکوبگرانه را با سیستم ایمنی ضعیف، بیماری‌های قلبی عروقی، فشار خون بالا و همچنین با مشکلات بهداشت روانی از جمله استرس، اضطراب و افسردگی مرتبط دانسته اند. همچنین مشخص شده که گریه باعث افزایش دلبستگی، تشویق به نزدیکی میان افراد، همدلی و حمایت از جانب دوستان و خانواده می‌شود.
همه اشک‌ها یکسان نیستند
دانشمندان اشک ناشی از گریه را به سه دسته تقسیم می‌کنند: اشک رفلکس، اشک مداوم و اشک احساسی. دو دسته اول عملکرد مهمی در از بین بردن آلودگی، دود و گردوغبار از چشمان ما داشته و از چشم در برابر عفونت محافظت می‌کند. محتوای آنها ۹۸٪ آب است.
دسته سوم، اشک های احساسی است که هورمون‌های استرس و سموم دیگر را از سیستم بدن ما خارج می‌کند و بطور بالقوه بیشترین مزایا را برای سلامتی دارد. محققان ثابت کرده‌اند که گریه باعث ترشح اکسی‌توسین و مواد مخدر درونی بدن می‌شود: موادی که به آن اندورفین نیز گفته می‌شود.
این مواد شیمیایی احساس خوب مانند تسکین درد جسمی و روحی برای فرد ایجاد می‌کنند. در فرهنگ عامه، همواره یک گریه احساسی را به عنوان راهی برای دستیابی به احساس بهتر و شاید حتی تجربه لذت جسمی دانسته‌اند. میلیون‌ها نفری که فیلم‌های اشک آور مانند تایتانیک را تماشا کرده‌اند این واقعیت را تأیید می‌کنند.
گریه برای مردان
«من می‌دانم که یک مرد نباید گریه کند اما نمی‌توانم این اشک‌ها را در درون خود نگه دارم» این جملات خلاصه‌ای از مشکل بسیاری از مردان در بروز احساسات‌شان است. از همان ابتدا به پسرن گفته می‌شود که مرد واقعی گریه نمی‌کند! هنگامی که این پسران بزرگ می‌شوند، دچار احساسات مختلف در اعماق قلب خود شده و چون نحوه بروز این احساسات را بد می‌دانند از نظر عاطفی از عزیزان خود دور شده، یا با الکل و مواد مخدر خوددرمانی کرده یا حتی خودکشی می‌کنند.
بنابراین بسیاری از مردان نیاز به یادگیری مهارت‌های برقراری ارتباط مجدد با احساسات خود دارند. در دهه ۱۹۹۰، شاعر رابرت بلای سمینارهای مردانه‌ای را برگزار کرده که در آن به شرکت‌کنندگان یاد می داد چگونه با احساس غم و اندوه خود که مدتها دردرونشان دفن شده، ارتباط برقرار کنند و در صورت نیاز، به راحتی اشک بریزند و گریه کنند. این در حالی است که در حالت ایده آل، چنین آموزش‌هایی باید از همان اوایل کودکی، در خانه یا در مدرسه آغاز شود و بزرگسالان گفتگو در مورد احساسات دشوار را برای پسران تسهیل و امن کنند.
