سید مناف هاشمی معاون حمل و نقل و ترافیک شهرداری تهران در وبینار «خیابان هایی برای زندگی» درباره صدمات مالی، جانی و روانی شهروندان در تصادفات و سوانح رانندگی گفت: بدون آنکه آمار مرگ و میر ناشی از کرونا را در نظر بگیریم، مرگ و میر ناشی از تصادفات بعد از بیماری های قلبی و عروقی، دومین علت مرگ ایرانی‌ها است که مرگ و میر ناشی از آن، رتبه اول مرگ‌های غیرطبیعی و رتبه دوم کل مرگ‌ها است.
وی افزود: از آنجا که متوسط خسارت مالی هر فوتی در تصادفات رانندگی در ایران بیش از 5 میلیارد تومان برآورد شده است، تصادفات به طور متوسط خسارتی معادل ۳ درصد تولید ناخالص ملی به اقتصاد کشورمان وارد می‌کند.
معاون شهردار تهران اظهار داشت: از نظر ما پویش های مردمی در حوزه ایمنی حمل و نقل باید به عنوان یک الزام پایدار در نظر گرفته شوند که می توانند اهدافی از قبیل آگاه سازی در مورد خطرات تصادفات و آسیب پذیری کاربران خاص(کودکان، سالمندان ، معلولان و ...)، آموزش شهروندان در مورد آنچه که جزو رفتار ایمن یا غیر ایمن در حوزه حمل و نقل محسوب می شود، تغییر نگرش ها و باورها به سمت رویکرد مثبت تر در زمینه ایمنی خیابان ها، اطلاع رسانی به شهروندان در خصوص تغییر شرایط بهره برداری از مکان های تردد عمومی و ... را پوشش دهند.
وی گفت: بنابراین، پویش های ایمنی حمل و نقل باید به عنوان بخش جدایی ناپذیر هر راهبرد ایمنی راه و حمل و نقل مورد توجه قرار گیرند.
وی افزود: پویش «خیابان هایی برای زندگی» که با هدف اصلی ترویج رانندگی در سرعت پایین تر از 30 کیلومتر در ساعت برای خیابان های محلی، از سوی سازمان بهداشت جهانی پیشنهاد شده است، اقدام خوبی است و با اهداف آموزشی و ترویجی ما در جهت ایمن سازی معابر محلی تطابق دارد.
هاشمی ادامه داد: تمام تلاش ما در مجموعه شهرداری تهران بر این اساس است که محیط های عمومی شهری از جمله خیابان ها در کنار محیط خانه و محیط کار، محیط سومی برای «زندگی» شهروندان باشد نه فقط محل عبوری از خانه تا محل کار. بر همین اساس، امیدوارم با مشارکت همکارانم در حوزه حمل و نقل و ترافیک شهرداری تهران بتوانیم زمینه ساز مشارکت گسترده شهروندان در این پویش باشیم. به امید روزی که تمام خیابان های ما «خیابان هایی برای زندگی» باشند.
در ادامه سعید معیدفر جامعه شناس و استاد پیشکسوت دانشگاه تهران اظهار داشت: کمتر از نیمی از وسایل نقلیه در جهان در اختیار شهروندان کشورهای در حال توسعه است اما بیش از 90 درصد تصادفات در این کشورها به وقوع می پیوندد که این خود نشاندهنده آن است که میزان توسعه یافتگی کشورها یک عامل اساسی در وقوع و نیز کنترل این مساله است.
وی افزود: پویش خیابان های زندگی به ما یادآور می شود که اساسا کل شهر باید مکانی برای زندگی باشد. جایی که افراد به آن تعلق خاطر داشته باشند و خود را در برابر آن مسئول بدانند؛ در این صورت است که زیست شهری خود عامل ایجاد انسجام اجتماعی خواهد شد.
در ادامه فاطمه صادق نژاد صاحبنظر حوزه آموزش و ارتقای سلامت و مدیر انجمن زنان علیه سوانح ترافیکی به بیان تاریخچه ای از راه اندازی پویش های ایمنی حمل و نقل در سازمان ملل پرداخت و در رابطه با پویش خیابان هایی برای زندگی اظهار داشت: امروزه سرعت بالای رانندگی در معابر شهری، ترافیک سنگین، آلودگی های صوتی، مصرف بالای منابع انرژی فسیلی، تولید و انتشار آلودگی‌های زیست محیطی که به ویژه به آلودگی هوا منجر می شوند، یکی از چالش های اصلی شهرهای بزرگ است.
وی افزود: اگر رانندگی با سرعت کمتر از 30 کیلومتر در ساعت در خیابان های محلی انجام شود، خیابان ها برای گروه های مختلف سنی از کودکان گرفته تا سالمندان ایمن خواهد بود، پیاده روی و دوچرخه سواری بهتر در خیابان ها انجام خواهد شد. علاوه بر اینها آلاینده های سوختی کمتری وارد هوا خواهد شد و بنابراین شرایط بهتری برای گیاهان، درختان و به طور کلی محیط زیست ایجاد خواهد شد.
