شهرداری تهران اعلام کرد: براساس آخرین سرشماری نفوس و مسکن بیش از 87 درصد از خانوارهای پایتخت در آپارتمان ها سکونت دارند، این آمار نشان دهندۀ غلبۀ سبک زندگی آپارتمانی به صورت بسیار فراگیر در شهر تهران است.
این عدد نشانگر آن است که آپارتمان نه تنها به مثابه کالبد بلکه بعنوان بستری اجتماعی توانایی نقش آفرینی دوگانه، هم برای نهادهای سیاستگذار و هم برای شهروندان را داراست. آپارتمان یکی از مهم ترین بسترهای گفت وگو درباره بایدها و نبایدهای زیست شهری و همچنین میدانی برای آموزش شهروندی متقابل و ارتباط میان سیاستگذاران و شهروندان است.
نظر به رواج و پایداری سبک زندگی آپارتمان نشینی طی چند دهه اخیر در ایران و به ویژه در کلان‌شهر تهران، ارتقاء فرهنگ آپارتمان نشینی حائز اهمیت است؛ به صورتی که انتظار بر این بوده که همگام با افزایش کمی آپارتمان، بر بعد کیفیت این سبک زندگی نیز تاکید شود، در حالی که جای خالی این موضوع پر رنگ است.
از سویی نظر به تفاوت میان شهرنشین و شهروند و توجه بر این اصل که شهروندی نه‌تنها به‌معنای سکونت در یک‌شهر به‌مدت مشخص که به‌معنای مجموعه‌ای از آگاهی‌های حقوقی، فردی و اجتماعی است و شهروندی بر تکالیف و مسئولیت های شهروندان در قبال یکدیگر و در قبال شهر و دولتی که در آن زندگی می کنند، تأکید دارد، مشارکت به مثابه میثاق نوین اجتماعی عبارت از اشکال گوناگون اداره امور شهری، ضرورت ابداع روش های جدید مشورت با مردم و تمرکز زدایی در مدیریت و تصمیم گیری است.
در این راستا کمپین «ارتقاء فرهنگ آپارتمان نشینی» طی فرایند 15ماهه با تشکیل گروه های تخصصی تولید محتوا، اعم از روانشناسان ، جامعه شناسان، شهرسازان، مدیران واحدهای تخصصی شهر تدوین و به مرحله اجرا رسید.
براین اساس پویش«ارتقاء فرهنگ آپارتمان نشینی» در سه محور قوانین و حریم خصوصی، همسایگی و مشارکت و محیط زیست و کاهش پسماند از اول دی 99 تا شهریور 1400 برگزار می‌شود، تا به بسترسازی در زمینه ارتقاء این فرهنگ کمک کند.
