ماشین دودی نامی بود که در تهران قدیم به اولین خط آهن ایران که میان تهران و شهرری کشیده شده بود داده بودند. علت این نامگذاری بخاری بود که از دودکش قطار آن خارج می‌شد. این راه‌آهن در سال ۱۲۶۱خورشیدی/۱۸۸۳ میلادی ساخته شده بود و امتیاز آن را یک مهندس فرانسوی به نام مسیو بواتال به نمایندگی یک شرکت بلژیکی از ناصرالدین شاه گرفت.ماشین دودی را می‌توان نخستین خط تراموای تهران دانست. ماشین دودی دو ایستگاه داشت. نقطه آغاز این خط نزدیک خیابان دروازه خراسان (میدان قیام و پارک کوثر فعلی) و نقطه پایانی جلوی درب حرم شاه عبدالعظیم (ع) در شهرری بود.این راه‌آهن در سال‌های دهه ۱۳۴۱خورشیدی تعطیل گردید. در اسفند ۱۳۹۷ در پی انجام عملیات عمرانی شهرداری، در پیاده‌رو خیابانی در نزدیکی امامزاده عبدلله شهرری پایه‌های ریل ماشین دودی دوره قاجار به طول حدود ۴۰ متر کشف شد. ماشین دودی تا اواسط پهلوی دوم یعنی اوایل دهه چهل شمسی دوام آورد و با توجه به افزایش وسایل نقلیه و خطرات و حوادثی که استفاده از ماشین دودی می‌آفرید، برای همیشه به تاریخ پیوست.
