ناهید خداکرمی عضو شورای شهر تهران در نطق پیش از دستور امروز خود در صحن شورای شهر تهران اظهار داشت: بیش از 15 هزار مرگ به علت ابتلا به کرونا و یا مشکوک به آن در بهشتزهرا (س) تهران داشته ایم که وحشتناکترین آمار آن 12 مهر سال جاری با فوت 136 نفر بود و این موضوع نشان میدهد که 50 درصد فوتهای ناشی از این بیماری کشنده در تهران اتفاق افتاده است.
وی افزود: تهران به دلیل جمعیت زیاد، پایتخت بودن و ارتباط با همه استانهای کشور آمار بالای فوتیهای آن به دلیل کرونا دور از ذهن نیست و گسترش بیماری به حدی رسیده که ستاد مقابله به کرونا محدودیتهای یک هفتهای را در تهران تمدید کرده است.
این عضو شورای شهر تهران گفت: اگر چه این محدودیتها میتواند کمک مؤثری در قطع زنجیره رو به گسترش بیماری داشته باشد اما نیاز است که اقدامات دیگری اعمال شود.
خداکرمی بیان داشت: تصمیمهایی مربوط به چگونگی کنترل بیماری نه تنها در ایران بلکه در سایر نقاط جهان وابسته به چگونگی بروز و افول بیماری دارد و در هر مسیری که برای محدود کردن اپیدمی گام برمیدارند منشأ آغاز تغییراتی میشود که پایانش با دگرگونیهای دیگر همراه است، تحولی که جهان در این 7 ماه تجربه کرد و آثاری که این ویروس بر شیوع زندگی و وضعیت اقتصادی خانوادهها داشت داری وسعت بسیار بوده و تعداد زیادی از کسب و کارها در حال حاضر تعطیل یا بسیار کوچک شده است.
وی گفت:در کنار ضرر و زیانهای کلان اقتصادی و عوارض روحی و روانی ناشی از ویروس کرونا دلمردگی ناشی از کاهش تعاملات اجتماعی سبب شده تا نتوان آینده و فردای با کرونا یا بدون کرونا را به تصویر کشید.
این عضو شورای شهر تهران با اشاره به اینکه کرونا همه حوزههای مربوط به زندگی انسانها را تحت تأثیر قرار داده است گفت:در حوزه مدیریت شهری با محوریت معاونت برنامهریزی و منابع انسانی باید کمیتهای برای مدیریت در شرایط کرونا تشکیل شود به عنوان مثال معاونت اقتصادی شهرداری علاوه بر پاسخگویی به نیازهای اقتصاد شهرداری در زمینه اقتصاد سلامت شهری نیز برنامهریزی کند.
خداکرمی گفت:دانشمندان در حال حاضر عقیده دارند علاوه بر آنفلوآنزا و کووید ـ 19 بیماریهای جدید دیگری امکان بروز دارند که به همان مخرب بوده و میتواند بشریت را در آینده فلج کند بنابر این باید راهکارهای اساسی پیشبینی کرد.
وی با طرح این سوال که چگونه میتوان یک شهر و یا شهرک جدید برای شرایط همهگیری ایجاد کرد؟گفت: باید برای کاهش تبعات منفی در خانه ماندن راهکارهایی داشت. هر صنف، سازمان و نهادی نیز باید برنامهای برای پایداری احتمالی شرایط اپیدمی طراحی کند و در جستوجوی پاسخ این سوال باشد که فردا چرخ اداره امور و اقتصادش چگونه باید بچرخد.