خرج زندگی کمرمان را خم کرده است. صبح تا شب برای کسب یک لقمه نان حلال اینجا جمع می شویم اما کار نیست. در این دو ماه گذشته تنها سه روز کار کرده ام یعنی فقط 150 هزار تومان. آیا با این پول می شود زندگی کرد؟ با این مبلغ ناچیز خرج زن و بچه می دهم و چرخ زندگیمان را می چرخانم"
صحبت های این کارگر ساختمانی نشان دهنده گوشه ای از وضع معیشت و زندگی آنان است. ساعت 11 صبح در پایانه کارگری که نسبت به صبح زود خیلی خلوت تر شده، با او همصحبت شده ایم تا حال و روز این قشر از جامعه را از زبان خودشان جویا شویم.
او در ادامه می گوید:
"جوان که بودم تا نیمه های شب کار می کردم. قبل از این که بیکار شوم در یک کوره مشغول به کار بودم. حالا تمام بدنم عفونت کرده است. ای کاش جایی کاری پیدا می کردم تا مجبور نمی شدم صبح تا شب اینجا در انتظار 50 هزار تومان بایستم. حالا من به جهنم! آدم های ریش سفیدی هر روز اینجا می آیند که من وقتی می بینم واقعا ناراحت می شوم"
کارگران ساختمانی زندگی خود را به سختی اداره می کنند و رکود حاکم بر صنعت ساخت و ساز مشکل آنان را بیشتر کرده است. بیش از 50 درصد حوادث ناشی از کار مربوط به کارگران ساختمانی است.
با این حال وضعیت بیمه آنان نیز با مشکل مواجه است. بر اساس آن چه که در قانون آمده، همه کارگران ساختمانی در سطح کشور باید از بیمه برخوردار باشند، اما نبود حمایت هایی چون بیمه، تحمل این شرایط را برایشان سخت تر نیز می کند.
یکی از این کارگران در رابطه با وضعیت بیمه می گوید:
"ماهی 70 هزار تومان مبلغ زیادی است. شاید در تابستان بتوانیم واریز کنیم اما الان برایمان مقدور نیست. من یک روز کار نمی کنیم ده روز بیکار هستم. با این پول ناچیز همین که بتوانم زندگی ام را اداره کنم هنر کرده ام دیگر نمی توانم 70 هزار تومان آن را هم صرف بیمه بکنم"
یکی دیگر از کارگران در ادامه حرف های او می گوید:
"قبلا جایی داشتیم کار می کردیم که به ما گفتند عکس بیاورید تا بیمه تان کنیم. اما تا عکس ها را آماده کریم کار به اتمام رسید و بیمه نشدیم"
ارومیه نزدیک به 3هزار کارگر ساختمانی دارد. طبق گفته نماینده مردم در مجلس شورای اسلامی بخش ناچیزی از بیمه برخوردار هستند.
نادر قاضی پور طی مصاحبه ای با انتقاد از عملکرد وزارت تعاون، کار ورفاه اجتماعی و سازمان تامین اجتماعی دراعمال سهمیه برای بیمه کارگران ساختمانی، گفته است: متاسفانه در کل استان آذربایجان غربی با چندین هزار کارگر ساختمانی و ارومیه با 3 هزار کارگر تنها 100 سهم به بیمه کارگران اختصاص پیدا کرده است، در این زمینه دولت با طرح مسائلی مانند نبود اعتبار لازم اقدام به سهمیه بندی بیمه کارگران ساختمانی کرده است.
با توجه به خطرات زیادی که این کار به همراه دارد، نداشتن بیمه و عدم دریافت بیمه بیکاری مشکلات بسیاری را برای این قشر به دنبال دارد.
یکی از کارگران که سن و سال بیشتری نسبت به سایرین دارد نزدیک تر آمده و می گوید "پیش از این جایی کار می کردم و بیمه بودم. صاحب آنجا فوت کرد و من هم مثل بقیه آواره شدم. ای کاش فقط به مسئولین بگویی بیایند و حال و روز ما را از نزدیک مشاهده کنند" او تکه نانی را از کیسه خود در آورده و با خنده می گوید " امروز تمام دارایی من همین است!" آن را تعارف می کند و می گوید "یک تکه بردار، شرمنده نان خالی است، راستش پولم نرسید پنیر بخرم!"
حتی فکر کردن به این که نه ده نفر، نه صد نفر بلکه قریب به 3 هزار کارگر ساختمانی در شهرما، احتمالا با شرایطی مشابه با این چند نفر زندگی خود را ادامه می دهند آزار دهنده و شرم آور است. کارگرانی که هر روز با فکر کردن به اجاره و نان و تحصیل کودکان و درمان و... شب خود را به روز می رسانند. ای کاش هر کسی که در این شهر ادعای خدمت به مردم و حمایت از مستضعفین را دارد تنها چند ساعت میز خود را رها کرده و فقط نیم روزی با آنان همکلام شود...
