صفتى که جامع تمام عیبهاست
بخیل کسی است که حاضر نیست از مال، علم و سایر نعمتهایی که خدا به او عطا کرده در جایی که عقل و شرع آن را مطلوب میداند انفاق کند و دیگران را از آن نعمت بهرهمند کند.
بخیل کسی است که حاضر نیست از مال، علم و سایر نعمتهایی که خدا به او عطا کرده در جایی که عقل و شرع آن را مطلوب میداند انفاق کند و دیگران را از آن نعمت بهرهمند کند.
بزرگترین عیب آن است که آنچه را که مانند آن در خود توست عیب بشماری.
عیب کسی را گفتن یک وقت هست در مقام مشورت است که اشکالی ندارد و باید واقعیت را گفت که بیشتر مواقع باید از بازگویی آن پرهیز شود امّا اگر گفتیم باید حقیقت را بگوییم. مثل کسی که قاضی از او سوال میکند باید جواب بدهد و بدون هیچ مصلحت و داعی عقلی عیب کسی را بگوییم.