عیب
  • بخیل‌ کسی‌ است‌ که‌ حاضر نیست‌ از مال‌، علم‌ و سایر نعمت‌هایی که‌ خدا به‌ او عطا کرده‌ در جایی‌ که‌ عقل‌ و شرع‌ آن‌ را مطلوب‌ می‌داند انفاق‌ کند و دیگران‌ را از آن‌ نعمت‌ بهره‌مند کند.

  • عیب کسی را گفتن یک وقت هست در مقام مشورت است که اشکالی ندارد و باید واقعیت را گفت که بیشتر مواقع باید از بازگویی آن پرهیز شود امّا اگر گفتیم باید حقیقت را بگوییم. مثل کسی که قاضی از او سوال می‌کند باید جواب بدهد و بدون هیچ مصلحت و داعی عقلی عیب کسی را بگوییم.