76 سالگی
  • «او» را «خسرو آواز» می‌دانند اما خیلی‌هایمان خوش داریم «او» را «رویین‌تنِ آواز» بدانیم «که او هست رویین‌تن و نامدار». همانگونه که برایمان «سایه»، «رویین تنِ شعر» است؛ یاللعجب که این پیرِ دیرِ شعر هم غزلی _ البته ناتمام _ در استقبال از «خسرو شیرین دهنان» سروده است: «قدسیان می دمند نای ترا/ تا خدا بشنود نوای ترا // آسمان پهن کرده گوش که باز/ بشنود بانگ ربنای تو را».