یک روز آقای قرنی، وزیر خارجه آمریکا را سوار ماشین می‌کند و او را به جنوب شهر تهران می‌برد و می‌گوید: شما فکر نکنید حرف‌هایی که شاه و دیگران در مورد آبادانی مملکت می‌زنند درست است.
کسی که در کودکی همبازی اشرف بود حالا به هر بهانه‌ای زبان به طعنه داشت و همه جای خانه‌اش اسلحه پنهان میکرد. مریم با کینه‌هایی که در دل داشت پدر حتی بعد از تبعید رضاخان هم آرام نگرفت.
ما کارمان این بود که صدام حسین هرجا خرابکاری میکرد شستشو و طهارتش دهیم چه در قیام کردها باشد چه شیعیان و چه جنگ ایران و عراق؛ همه جا کارمان طهارت دادن و پاک کردن و نجات صدام بود.