پیش داوری یا ناداوری؟
«رفتار و حرف زدنش آدم رو یاد معلم ها میندازه»، «از ظاهرش معلومه میشه بهش اعتماد کرد»، «مراقب باش! طرف شبیه خلاف کارهاس»، «از فلان شهر و مردمش اصلا خوشم نمیاد». این جملات برایتان آشنا نیست؟ تا حالا چند درصد از حدس هایتان درباره دیگران درست از آب درآمده است؟ و چند درصد اشتباه؟ اصلاً چرا پیش از شناخت واقعی آدم ها یا موقعیت ها راجع بهشان حدس و گمان می زنیم؟