نقد فیلم «ابلق»؛ دوربینی سرگردان در برزخ!

«نرگس آبیار» در فیلم جدیدش (ابلق) به‌سوی فضایی کوچک، «ایزوله» و تک لوکیشنی، رفته است. او معمولاً کارگردانِ محیط بیرونی، لوکیشن‌های زیاد، روایت چند سویه و... است. اغلب در این شرایط، با تسلط کار می‌کند؛ اما، ابلق پاشنه آشیل اوست. انگار در فضای کوچک و متروک گیر افتاده است.