دنیای فانی
  • کسی از دنیا شادمانی ندید جز آن که پس از آن با اشک و آه روبرو شد، هر گاه صبحگاهان به یاری کسی برخیزد شامگاهان خود را به ناشناسی می زند، اگر از یک طرف شیرین و گواراست از طرف دیگر تلخ و ناگوار است.