"دماغ قرمزها" در موزه هنرهای معاصر

مانیفستی با عنوان "ما دماغ قرمزها" را می‌خواند: "ما دماغ قرمزها در این شهر، این کشور، این نقطه از زمین، این لحظه از جهان و این پاره از زمان، در این مکان جمع شدیم تا اعلام کنیم ما دماغ قرمزها در یک روز پاییزی که خورشید در پشت پرده‌ای از غبار خاکستری گم شده بود به این وضعیت عریان پی بردیم که راه نفس‌مان بند آمده ... .