دحو الارض مصادف با ۲۵ ماه ذی‌القعده، روزی است که خداوند با نظر به کره زمین، به جهان حیات بخشید، بخش‌هایی از کره زمین که سراسر از آب بود، از این روز شروع به خشک شدن کرد تا کم کم به شکل یک چهارم خشکی‌های امروزی درآمد.
شب بیست و پنجم ماه ذیقعده شب دحو الارض است، یعنى پهن شدن زمین از زیر کعبه به روى آب، و از شبهاى بسیار شریف است که رحمت خدا در آن نازل میشود و قیام به عبادت در آن اجر بسیار دارد.
در روایتی آمده که روزه «دحو الارض» مثل روزه 70 سال است و هر که این روز را روزه بدارد و شبش را به عبادت به سر آورد، برای او عبادت 100 سال نوشته میشود.