نزدیک به چهار دهه است که مخاطبان رادیو و تلویزیون، شنونده و بیننده برنامههای اجتماعی و خانوادگیِ هرمز شجاعیمهر بودهاند.
چند نسل از این مخاطبان، همیشه شاهد چهرهای شاد و خندان از این مجری پیشکسوت بودهاند که گویی همچنان چون دهه ۶۰، جوان مانده است؛ همین مسئله را با هرمز شجاعیمهر در جریان گذاشتیم و او توضیح داد: «معتقدم کسی که به رسانه میآید، باید دو قلب داشته باشد. یک قلب اندوهگین و مصیبتزده که مثل هر آدم دیگر میتواند مشکل داشته باشد و قلبی که شاد و پُر انرژی است و آن را تقدیمِ همه مردم میکند.»
او در عینحال گفت: «من در همین چند ماه اخیر، دچار مشکلات زیادی بودهام. نخست نگران پسرم بودم که باید در این شرایط کرونایی، مینیسک پایش را جراحی میکرد که خوشبختانه عمل خوب گذشت و به خانه آمد. ولی زمانی که او در حال فیزیوتراپی بود، ویروس کووید ۱۹ راهش را به خانه ما باز کرد و من به همراه پسر و دختر و همسرم، کرونا گرفتیم. بیماری همسرم از دیگر افراد خانواده شدیدتر بود و به مدت دو هفته کامل در اتاقی قرنطینه شد.»
شجاعیمهر افزود: «عجیب اینکه تازه همسرم جانی گرفته و بهتر شده بود که مواجه با یک مشکل جسمی دیگر شدم؛ چشم من چرکی شد و عفونت پیدا کرد که دلیل آن گرفتگی مسیر اشکی بود. تنها راه خلاص شدن از این مشکل که من را به شدت آزار میداد، عمل جراحی بود که انجام دادم.»
اما مشکلات چند ماه اخیر این مجری پیشکسوت، همین جا پایان نیافته است. او ادامه داد: «عمل چشم را حدود ۴۰ روز پیش انجام دادم. ولی این پایان گرفتاریهای من در چند ماه اخیر نبود، چون بلافاصله پس از عمل چشم، سردردهای عجیب و غریبی به سراغم آمد که تا حالا سابقه نداشت و حسابی جانکاه و عذابآور بود. باز دکتر رفتم و پزشکی که ۴ سال پیش، تیروئید من را عمل کرده بود، تشخیص داد سینوسهایم چرکی است و باید جراحی شوم.»
شجاعیمهر تاکید کرد: «من هر وقت میروم جلوی دوربین، تلاش میکنم شاداب و پر انرژی باشم. برنامه رادیویی یا تلویزیونی خانواده، مثل خانه و خانوادهِ خود آدم است. اگر دردی، مشکلی یا عصبانیتی داشته باشیم، چطور پشت در خانه آنها را جا میگذاریم و با لبخند وارد میشویم، در برنامه خانواده تلویزیون هم باید همین کار را بکنم.»