بر اساس ماده ۹۸۷ قانون مدنی، زنان ایرانی مجاز به ازدواج با اتباع خارجی هستند، اما ازدواج به این ترتیب دارای آثار متعددی است.
از جمله آثار این ماده می‌توان به تبدیل تابعیت آن‌ها به تابعیت دولت متبوع همسر، محدودیت در حق مالکیت آنان نسبت به اموال غیرمنقول، امکان تحصیل تابعیت همسرشان اشاره کرد که به‌طور کلی آثار متعددی از لحاظ حقوقی برای زن دارد.
مطابق با ماده ۱۰۵۹ قانون مدنی ازدواج مرد خارجی با زن ایرانی منوط به مسلمان شدن وی و سپس، کسب اجازه مخصوص از طرف دولت است.
باید به این نکته توجه داشت که این ازدواج بدون اجازه دولت، به لحاظ شرعی صحیح است، اما این اقدام برای طرفین مسئولیت ایجاد می‌کند و قابل پیگرد است.
