«و ما نقموا منهم الا ان یؤمنوا بالله العزیز الحمید»
(آیه ۸ سوره بروج)
امروز سالگرد عملیات غرورآفرین مرصاد است. یادآور روزهای پرحماسه‌ای است که دشمنان متجاوز به خاک و سرزمین ایران اسلامی پس از هشت سال تجاوز و ظلم به این ملت و با حمایت ۴۵ کشور مدعی حقوق بشر از رژیم بعثی صدام در برابر استقامت، پایداری، مجاهدت و شهادت‌طلبی‌های جوانان این مرز و بوم به زانو درآمدند و نتوانستند حتی یک وجب از خاک پاک این کشور را به تصرف خود درآورند و جز شکست و ذلت چیزی نصیب آنها نشد.پذیرش قطعنامه نیز با اعلان رژیم بعثی به عنوان متجاوز و آغازگر جنگ، روسیاهی دیگری بر اقدامات متجاوزانه آنان بود. بدین جهت برای جبران بی‌آبرویی و شکست‌های ذلت‌بار خود رژیم بعثی با همکاری اربابانش از یک سو و به‌کارگیری عده‌ای از جیره‌خواران و پادوهای حقیر و ذلیل و ورشکستگان رانده‌شده از ایران دست به دامن منافقین شدند و آنها را در قبال پناهندگی به آنها و خوش‌خدمتی‌ای که به آنها شده بود، به میدان آخرین نبرد و تجاوز علیه ایران کشاند و خود رژیم بعثی نیز عهده‌دار پشتیبانی‌های هوایی و زمینی و دادن کمک‌ها و اهدای تجهیزات نظامی به منافقین شد.
و پس از پذیرش قطعنامه و اعلان آن توسط شورای امنیت، آخرین تیر در کمان خود را شلیک و با تمام قوا و غافلگیرانه تحت عنوان عملیات چلچراغ به مرزهای مهران، دهلران، اسلام‌آباد و پلدختر حمله‌ور شدند و بخش‌هایی از مناطق مرزی غربی ما را اشغال کردند.فریبکاری آنها این بود که این بار به خاطر پذیرش قطعنامه چون رژیم بعثی نمی‌خواست مستقیما و برخلاف مقررات بین‌المللی وارد جنگ و تجاوز جدید شود، منافقین کوردل و مطرود این ملت را جلو انداختند تا به دنیا نشان دهند که خود مردم ایران علیه نظام اسلامی ایران قیام کردند و آن بیچاره‌ها هم فریب خوردند و دست به یک عملیات ابلهانه‌ای زدند که ثمره آن جز متلاشی شدن متجاوزین و بر جای گذاشتن هزاران جسد سوخته زن و مرد در بیابان‌های اسلام‌آباد و تنگه چهارزبر و در نهایت فرار ذلت‌بار آنان نداشت.
عملیات مرصاد یک ویژگی دیگری که داشت، این بود که در این عملیات مجاهدان فداکاری که در طول هشت سال دفاع مقدس همواره در خط مقدم جبهه‌ها بودند ولی توفیق شهادت نیافتند، با احساس خوشحالی و شعف از این که در شهادت هنوز بسته نشده و به امید شهادت و وصول به معبود خویش وارد نبرد با منافقین سیه‌رو شدند و به آرزوی دیرین خود نائل آمدند.در این عملیات غرورآفرین خانواده شهیدان مظفر نیز در طول هشت سال دفاع مقدس به صورت خانوادگی اعم از پدر، مادر و برادران در عملیات‌های مختلف حضور داشتند، توفیق پیدا کردند تا جزئی از این خیل فداکاران و مجاهدان باشند و نهایتا سه نفر از اعضای خانواده شهید شدند.در آخرین روزهای پذیرش قطعنامه که بدن‌های آنها خسته از مجاهد‌ت‌ها و شهرنشینی‌های ممتد بود، اما در غم عدم توفیق شهادت سر در گریبان و نالان بودند، با به صدا درآمدن شیپور جهادی دیگر، در آخرین روزها و ساعات، پیروزی خود را به خیل مجاهدان راه خدا پیوند دادند و در شرف و آزادی و اقتدار این ملت و کشور سهیم و شریک شدند.
همان گونه که رهبر عزیزمان فرمودند، هر شهیدی پرچم عزت و سرافرازی این ملت و کشور است و فرمودند اگر مجاهدت شهیدان نبود، روزهای روشن این ملت به شب‌های تار مبتلا می‌گشت. فلذا در این روزها که سالگرد شهیدان ماست و در حقیقت سالگرد عاشورای شهیدان است، باید با شهیدان پیمانی وثیق ببندیم که پاسدار راه امام و شهیدان و ولایت و امامت مسلمین باشیم و صادقانه خود را و مسئولیت و پست‌های خود را وام‌دار شهیدان بدانیم.البته پاداش شهیدان و مجاهدت و صبر و ایثار خانواده شهیدان با خداست و خداوند بهترین پاداش‌دهندگان است.با کمال تأسف گاهی اوقات عده‌ای نادان و سرمست از مسئولیت و پست و مقام و قدرت دچار غفلت
می شوند و نمی دانند که کجا بوده اند. که بوده اند، چه وزنی در انقلاب و سرافرازی کشور داشته اند و بدون این که مجاهدتی داشته یا توفیق شهادت یا جانبازی در راه خدا در خانواده آنها باشد و بدون این که در طول هشت سال دفاع مقدس حتی خاری بر چشمان آنها و زن و بچه و پدر و مادر و برادران آنها رفته باشد، به برکت خون شهیدان و مجاهدان راه خدا به کجا و چه جایگاهی رسیده‌اند و با شگفتی طلبکارتر از بقیه میدان را از دست مجاهدان راه خدا ربوده و شرم گینانه علیه خانواده شهیدان اظهار وجود می‌کنند که قطعا ملت حساب آنها را از مجاهدان حقیقی جدا خواهد کرد و خداوند نیز همواره در کمین فرصت‌طلبان خواهد بود.
یاد و نام شهیدان مرصاد و همه شهیدان و مجاهدان اسلام گرامی باد.
