به گزارش مهر، درپی درخواست گروه مپنا و صدور مجوز از سوی وزارت کشور، جمعی از خانوادهها و همکاران تکنسینها و مهندسان ربوده شده شاغل در نیروگاه سیکل ترکیبی جندر سوریه در مقابل دفتر سازمان ملل متحد در تهران، ضمن اقدام به تجمع، با در دست داشتن پلاکاردهایی حاوی تصاویر مهندسان ربوده شده نیروگاه جندر، خواستار آزادی افراد در اسارت شدند.



در این رویداد که صبح روز چهارشنبه ۲۳ فروردین ماه برگزار شد، پس از تلاوت آیاتی چند از کلام‌الله مجید(حاوی اشارات مستقیمی بر لزوم تکریم انسانها در همه ادیان الهی)، مهندس بهنام حقیقی مدیر روابط عمومی و بازار گروه مپنا، اظهار داشت: هفت تکنسین ربوده شده در نیروگاه جندر شهر حمص مشغول به کار بودند و ما شاهد عملیات نصب و راه‌اندازی پست ۴۰۰ کیلو ولت این نیروگاه بودیم.

وی با بیان اینکه فازهای نخست و دوم این نیروگاه با تلاش شبانه‌روزی همین مهندسان و سایر همکاران شرکت مپنا و پارسیان راه‌اندازی شده است، هدف اصلی این افراد را توسعه صنعت برق سوریه و خدمت به ملت آن کشور عنوان و خطاب به کوفی‌عنان فرستاده ویژه سازمان ملل متحد و اتحادیه عرب در امور سوریه، خاطرنشان کرد: اساسأ این سوال مطرح است که این عزیزان به چه گناهی ۱۱۴ روز در اسارت نیروهای مسلح به سر می‌برند؟ آیا پاسخ خدمت به مردم سوریه، اسارت و دوری از خانواده و وطن است و آیا وجدان آگاه و بیدار جهانی این عمل را تایید می‌کند؟

سهرابی و قنبری، برادر و خواهر احد سهرابی و مجید قنبری از تکنسین‌های ربوده‌شده، سخنرانان بعدی بودند که با قرائت بیانیه‌های جداگانه‌ای، ضمن بیان گوشه‌ای از دردها و رنج‌های فراوان خانواده‌ها در مدت اسارت " عبدالخالق صحنه، پژمان بویری، حسن حسنی، سجاد امیریان، مجید قنبری، کیومرثقبادی و احد سهرابی " و اعتراض شدید به عملکرد ربایندگان در اعمال فشار جهت اخذ اعترافات دروغین در جهت پخش این اعترافات تحت فشار، خواستار تلاش همه مجامع بین‌المللی از جمله کوفی عنان فرستاده ویژه سازمان ملل در امور سوریه برای آزادی نامبردگان شدند.

در بخشی از عنوان دغدغه‌های خانواده‌های ربوده‌شدگان تصریح شد: چه کسی پاسخگوی چشم انتظاری دختر سه ساله و بیمار ' حسن حسنی ' و دوری دختر هفت ساله ' کیومرثقبادی ' از محبت های پدرانه است که بهانه پدر را می‌گیرند و روز را با گریه به شب می‌رسانند. آیا شما جوابگوی نگرانی‌های لحظه به لحظه مادران ' مجید قنبری ' و ' پژمان بویری ' هستید که در بستر بیماری افتاده و چشم‌انداز فرزندان خود هستند؟ آیا شما پاسخگوی نگرانی و اضطراب پدر و مادر ' سجاد امیریان ' و خانواده ' احد سهرابی ' خواهید بود؟ آیا اساسأ پاسخی برای همسر چشم‌انتظار و در بهت ' عبدالخالق صحنه ' دارید؟

در ادامه، هفت کبوتر سفید به عنوان نماد آزادی، توسط برخی اعضای خانواده‌ها و همکاران هفت تکنسین و مهندس ربوده شده در آسمان مقابل دفتر سازمان ملل رها شد.

محکومیت اقدام ربایندگان و تاکید بر مسئولیت حفظ جان اتباع ربوده شده، بخشی از بیانه‌ سندیکای صنعت برق ایران بود. در قسمتی از این بیانیه ضمن تاکید بر سوابق صنعتی و کارشناسی متخصصان ربوده شده بخش خصوصی صنعت برق ایران از فرستاده ویژه سازمان ملل درخواست شد که با توجه به اهمیت حفظ جان و امنیت مهندسان و متخصصان اعزامی به کشور سوریه و با تفکیک موضوع فعالیت‌های اقتصادی بخش خصوصی از مناقشات سیاسی موجود، همه توان و امکانات لازم در خصوص آزادی شهروندان ربوده شده ایرانی در کشور سوریه فراهم آید.

در پایان، متن بیانیه همکاران تکنسین‌ها و مهندسان ایرانی ربوده شده نیروگاه جندر سوریه قرائت شد. در بخشی از این بیانیه آمده است؛

" و ما از جهانیان می‌پرسیم: کجاست آن وجدان بیدار انسانی که هم از خود و هم از این فعالان مایشاء بپرسد که پس تکلیف پدران و مادران صبور و چشم انتظار و همسران و فرزندان بردبار، اندوهگین و گریان این مهندسان و تکنیسن‌های بی‌گناه چیست؟ آیا کسی از خود پرسیده است که در شرایط مشابه برای شهروندان دیگر کشورها چه رفتاری بروز می‌کند؟ آیا کسی پاسخی برای کودک بیمار و گریان که سراغ از پدر می‌گیرد دارد؟ آیا کسی را یارای نگریستن به چشمان خیس و مضطرب او هست؟

اما اینک روی سخن ما با فرستاده ویژه سازمان ملل و اتحادیه عرب در امور سوریه، جناب آقای کوفی عنان که در کسوت میانجی به این موضوع وارد شده است سؤال می‌کنیم:

جناب آقای کوفی عنان، دیدگاه شما در خصوص این نحوه برخورد با عده‌ای متخصص و شهروند غیرنظامی مشغول به کار در یک کشور خارجی چیست؟ آیا تدبیری برای مذاکره در خصوص حفاظت از جان این هفت نفر اندیشیده‌اید؟ آیا اصولاً سرنوشت این هفت اسیر دربند، در دستور مذاکرات شما با ربایندگان قرار داشته و دارد؟

ما از آقای کوفی عنان مجدانه و مصرانه خواستاریم تا تمام جد و جهد خود را برای پیگیری وضعیت آنان به کار بسته و با استفاده از همه ظرفیتهای در اختیار، زمینه آزادی فوری و بدون قید و شرط همه آنان را در کمال صحت و سلامت فراهم آورد که در این صورت، دعای خیر همه ایرانیان و آزادگان جهان بدرقه راه ایشان خواهد بود.

در پایان بیانیه مزبور نیز مصرّانه از همه شخصیتها و نهادهای بینالمللی خواسته شد که با تکیه بر وجدانی بیدار و با بهرهگیری از همه ظرفیتها و امکانات خود، برای آزادی فوری و بدون قید وشرط همه این گروه به اسارت گرفته شده تلاش کنند، چراکه بدون شک تاریخ در برابر همه اعمال و رفتار ما قضاوت خواهد نمود، تا آنروز که داوری عادل در روز جزا بر نامه اعمال همه ما داوری نماید".