مهرداد ثابت روانشناس درباره راهکارهای افزایش صبر در کودکان گفت: صبر کردن به معنای تأمل کردن، پرهیز از شتابزدگی و عجله کردن و همچنین مداومت در کارها، ناامید و سرخورده نشدن، مهار خشم خود، پرهیز از قضاوت عجولانه و پیش داوری کردن است.
اخبار اجتماعی- وی با اشاره به نقش مهم صبر در کودکان تصریح کرد: صبر در کودکان باعث می‌شود که ترس، نگرانی، خشم ، دلخوری و سرزنش گری آن‌ها کاهش پیدا کند و کودک در مواجهه با ناکامی‌ها بهتر مقابله کند و روابط خود را با همسالان بهتر کند.
این روانشناس در خصوص برخورد با کودکی که صبور نیست، گفت: وقتی که رفتار کودک با تنبیه یا تشویق‌های معلمان و والدین کنترل می‌شود، او ناخودآگاه در برخورد با مشکلات روزمره نیز بی تاب می‌شود و معمولا تلاش برای مهار کردن رفتار ناهنجار کودک ناموفق است.
ثابت ادامه داد: اگر به جای محروم سازی از کودک خواسته شود که به اتاقش برود و تا زمانی که رفتار مسئولانه تری در پیش نگرفته در اتاقش بماند و هر زمان که تصمیم گرفت از این رفتار‌های نادرست خود دست بردارد، آنگاه او می‌تواند به دیگر اعضای خانواده بپیوندد، در واقع به او اجازه داده می‌شود که در حالی که مورد تنبیه قرار نمی‌گیرد، سرگرمی، نشاط و عزت نفس خود را حفظ کند.
وی افزود: کودک در مدتی که در اتاقش بازی می‌کند به این نتیجه می‌رسد که پیوستن به دیگر اعضای خانواده برایش بهتر و رضایت بخش‌تر است و صبور بودن را در همین مدت یاد می‌گیرد.
این روانشناس تصریح کرد: آموزش مسئولیت پذیری به کودکان یکی از راه‌های آموزش صبر به آن هاست، چرا که آن‌ها می‌آموزند هر اتفاقی برایشان می‌افتد نتیجه انتخاب خود آن هاست، در حالی که تئوری محرک-پاسخ یا تنبیهی-تشویقی، انکار مسئولیت‌های فردی را آموزش می‌دهد و در این روش هیچ تلاشی برای اینکه به کودک فهمانده شود چه کسی رئیس است، انجام نمی‌شود و والد/مربی نقش مراقب را ایفا می‌کنند.
ثابت تصریح کرد: ایفای نقش‌های متفاوت و برقراری نظم از دیگر عواملی هستند که در به وجود آمدن رفتار‌های غیرصبورانه در کودک نقش بسزایی دارند که از آن جمله می‌توان به مشاجرات زیاد والدین، قهر‌های طولانی مدت آن‌ها، ترک کردن منزل، سفر‌های ناگهانی، مهمان‌های ناخوانده و مشخص نبودن ساعت خواب شبانه کودکان و... اشاره کرد.
وی از شناخت هیجان‌های کودکان به عنوان دیگر راه‌های آموزش صبر کودکان اشاره کرد و افزود: هیجان‌های افراد تأثیر مستقیمی بر رفتار کودکان دارد، بدین معنی که وقتی کودکان هیجان‌های ناراحت کننده‌ای مانند احساس بی قراری، عصبانیت و ناراحتی را تجربه می‌کنند، رفتار‌های غیرصبورانه‌ای را از خود بروز می‌دهند؛ بنابراین لازم است هیجان‌های کودکان شناخته شوند و با این هیجان‌ها برخورد‌های مناسبی شود.
