رئالیتی شو یکی از گونه‌های جذاب تولید برنامه تلویزیونی در سراسر دنیاست که در کشور ما به‌خصوص در تلویزیون آن چنان که باید جدی گرفته نشده و بیشتر شاهد پخش نمونه‌های آن در شبکه نمایش خانگی هستیم.
اخبار چهره ها - برنامه‌هایی مثل «شوخی با هنرمندان»، « رالی ایرانی » و... نمونه‌هایی از این برنامه‌ها بود که کمابیش در شبکه نمایش خانگی مورد اقبال قرار گرفت. یکی از تضمین‌شده‌ترین الگوهای تولید رئالیتی‌شو که شاید بتوان معادل فارسی «نمایش واقعی» را به آن اطلاق کرد، مسابقه «شام ایرانی» است.
ابوطالب کارگردان سری جدید این برنامه، چند رئالیتی‌شو را در کارنامه دارد و شاید بتوان او را فعال‌ترین چهره این حوزه دانست. بعضی‌هایش خوب بوده و بعضی‌هایش بسیار ضعیف. ابوطالب معمولاً به ذات این برنامه‌ها یعنی واقعی بودن همه‌چیز چندان پایبند نیست، به طوری که در هر برنامه یک نمایش را به کار اضافه می‌کند، نمایشی که یا شرکت‌کنندگان را غافلگیر می‌کند یا بیننده یا هر دو را با هم. سری جدید برنامه «شام ایرانی» در گروه مردان شاهد حضور پوریا پورسرخ ، نیما شاهرخ شاهی، سامان گوران و یک بازیگر ترک به نام اِمره بود.
گروه بانوان هم که هنوز رقابت‌شان تمام نشده، بستر رقابت سیما تیرانداز، شبنم قلی‌خانی ، مارال فرجاد و یک بازیگر از کشور آذربایجان است. خب از آن جایی که رقابت گروه بانوان این برنامه هنوز ادامه دارد، نمی‌توان آن را بررسی کرد، هرچند که می‌شود حدس زد با ترکیب فعلی، شاهد یک برنامه یخ‌زده و خط‌کشی‌شده باشیم که چندان برای مخاطب جذاب نیست. به‌خصوص این که هنرمندانی در گروه بانوان حضور دارند که در بداهه‌پردازی، شوخی، گپ‌وگفت و حتی یک رقابت جدی با هم چندان تبحر ندارند و حتی پشت‌صحنه زندگی‌شان هم برای مخاطب جذاب نیست.
در مقابل گروه آقایان در عین حالی که حرف جدی نداشت اما بسیار سرگرم‌کننده از آب درآمده بود. پیش از این‌ها در مسابقه‌ای که سال ۱۳۹۰ بین رامبد جوان، مهدی پاکدل، سام درخشانی و سروش صحت برگزار شد، شاهد صحبت‌های جالبی در حوزه انسان‌شناسی، کتاب خوانی و... بودیم که در کنار جذابیت‌های مربوط به سلبریتی‌ها محتوا را تکمیل می‌کرد. اما گروه دور جدید فقط با شیطنت‌های سامان گوران که در مواردی بسیار زیاد و گاهی حوصله‌سربر هم بود، جلو می‌رفت. گوران با انرژی عجیبش موتور محرک این رقابت بود که مدام با امره تتکیل جروبحث می‌کرد. نکته جالب ،حضور بازیگر خوش‌تیپ ترک بود که به رغم تفاوت فرهنگی و زبانی در برابر شیطنت‌های گوران کم نمی‌آورد. هرچند که پرواضح بود بخش زیادی از کل‌کل آن‌ها، بخشی از نمایش کارگردان برای جذاب شدن برنامه است. مثل جایی که گوران و امره متحد می‌شوند برای شکست بقیه اما گوران به خود امره هم امتیاز کمی می‌دهد.
از جذابیت‌های کاذب برنامه، تماشای زندگی لوکس بازیگران است. هرچند نیما شاهرخ شاهی ترجیح داد به جای منزل، در لوکیشن فیلم وحشتناکی که در حال تولید آن است، میزبان گروه باشد تا هم کار متفاوتی کرده باشد هم برای فیلمش تبلیغ کمی شده باشد. نقطه ضعف برنامه این بود که به‌رغم حضور یک بازیگر ترک، تأکیدی روی ظرفیت‌های میزبانی مردم ایران و سنت‌ها و حتی غذاهایشان آن چنان که باید نبود یا می‌توان گفت همه‌چیز فقط جنبه سرگرمی داشت. جالب‌تر این که غیر از بازیگر ترک، بقیه شرکت‌کنندگان هیچ‌کدام شخصاً آشپزی هم نکردند و از یک آشپز حرفه‌ای کمک گرفتند!
با این حال شام ایرانی را به رغم کاستی‌ها می‌توان یک برنامه سرگرم‌کننده دانست که همه خانواده امکان تماشایش را دارند. به‌خصوص در این روزها که بهانه برای سرگرمی کم اما فرصت برای آن زیاد است.
