چهاردهم فروردین ماه مصادف با دوم آوریل، روز جهانی آگاهی از اتیسم است. سازمان ملل متحد در سال ۲۰۰۷با هدف آگاهسازی مردم دنیا نسبت به اختلال فزاینده اتیسم، ۲ آوریل را روز جهانی اتیسم اعلام کرد.
نام منتخب سال ۲۰۲۰ سازمان ملل متحد "اتیسم و ورود به دوره بزرگسالی" است. اختلال اتیسم جزء هفت اختلالی است که در مجمع سازمان ملل متحد دارای روز جهانی است و این موضوع اهمیت توجه به این اختلال را بیان می کند.
شیوع این اختلال ۱ در هر ۵۴ تولد زنده است و همین مسئله اهمیت تشخیص و آموزش به موقع آن را دوچندان می کند.
اختلال طیف اتیسم (اطا)، اختلالی عصبی - رشدی است که در سه سال اول زندگی انسان نمایان می‌شود و فرد تا پایان عمر با آن در گیر است.افراد با اختلال طیف اتیسم (اطا) در سه بخش مهارت های ارتباطی، مهارت های اجتماعی و الگوهای رفتاری دچار مشکلات اساسی هستند.
ورود به دوره بزرگسالی و تشکیل یک زندگی مستقل یکی از مهمترین دوره های زندگی هر فرد است و افراد با اختلال طیف اتیسم نیز از این قاعده مستثنی نیستند. پس یکی از وظایف نهادهای دولتی و سازمانهای مردم نهاد مرتبط با اتیسم، توجه ویژه و برنامه ریزی برای ورود این افراد به دوره بزرگسالی می باشد.
مٶثرترین راه آماده سازی ورود افراد با اختلال طیف اتیسم به دوره بزرگسالی و ایجاد زندگی مستقل، آموزش مهارتهای اجتماعی و کمک به استقلال این افراد است که موسسه خیریه « دوست اتیسم » تلاش های بی وقفه ای را در این مسیر داشته است.
سودابه سادات داورپناه، مدیرعامل موسسه خیریه « دوست اتیسم » هدف این موسسه را حمایت از افراد مبتلا به اختلال طیف اتیسم عنوان کرد و گفت: ما به عنوان یک سازمان مردم نهاد مرتبط با اتیسم، اصلی ترین هدف خود را اطلاع رسانی و آگاه سازی جامعه در ارتباط با اختلال طیف اتیسم به همراه آموزش مهارت های خودیاری قرار داده ایم، به امید اینکه آینده روشنتری برای آنها رقم بزنیم.
وی افزود: « دوست اتیسم » اولین برگزارکننده دوره های آموزشی مربی ،مختص کودکان طیف اتیسم است و هدف ما در این مرکز، آگاه سازی جامعه نسبت به اتیسم از طریق آموزش های مرتبط ، ترجمه کتاب و تولید محتوی می باشد.
داورپناه با اشاره به شرایط فعلی جامعه و خودقرنطینگی که به واسطه ویروس کرونا کوید 19 به وجود آمده گفت:خود قرنطینگی داستان هر روزه زندگی برخی از خانواده های اتیسم است و ما با واژه قرنطینه بیگانه نیستیم. متاسفانه خانواده های زیادی را داریم که به دلیل عدم آشنایی و نداشتن آگاهی جامعه با این اختلال با خود قرنطینگی دست و پنجه نرم می کنند.
« امید است همگان روزی دوست اتیسم باشند »
