محمدباقر قالیباف منتخب مردم تهران در مجلس یازدهم شورای اسلامی در یادداشتی با عنوان «ما و جهان پساکرونا»، تاثیرات ژئوپلتیکی شیوع کرونا بر نظم آیندۀ جهانی را بررسی کرد.
اخبار سیاسی - قالیباف در این مقاله با اشاره به قدرت‌گیری دولت‌ها در جهان پساکرونا، از اهمیت یافتن روزافزون روندهای از پایین به بالا در نظام حکمرانی جهان نوشته است و این نظم را جهان‌محلی‌شدن می‌نامد. اشاره به احیاء معنا و مفهوم سنتی مرزها، افزایش اهمیت دخالت‌های مثبت دولت در نظام‌های سیاسی آینده، فروپاشی تصاویر برساختۀ رسانه‌ای از نظام رفاهی لیبرال دموکراسی غرب و اهمیت روزافزون ژئوهلث از دیگر بخش‌های این یادداشت است.
عضو هیئت علمی دانشکدۀ جغرافیای دانشگاه تهران در نهایت با اشاره به تاب‌آوری اجتماعی ایرانی از عیان شدن ضعف حکمرانی در مدیریت بحران کرونا و لزوم توجه به الگوی حکمرانی غیرمتمرکز در آینده نوشته است.
قالیباف ، منتخب مردم تهران در یازدهمین دورۀ مجلس شورای اسلامی در پایان پرسیده است: ما در توزیع فضایی قدرت جهانی آینده نقشی موثر خواهیم داشت یا صرفا نظاره گر خواهیم بود؟
متن کامل این یادداشت به شرح زیر است:
بحران کرونا نشان داد که الگوی حکمرانی نیمه‌متمرکز می‌تواند راهبردی کلیدی برای الگوی حکمرانی ما باشد. ناتوانی نظام حکمرانی ما در بهره‌گیری از ظرفیت‌های محلی کشور و تاثیر این ناتوانی بر کاهش توانایی دولت در حل مسائل ملی و بروز ناکارآمدیهای فراوان در بحران کرونا به طور عیان مشخص شد. شهروندان از پیوندهای محلی خود جدا شده‌اند و دولت در شناسایی این ظرفیت‌ها و هم‌افزا کردن آنها توانمند و آماده نیست در حالی که دولت باید در امور حاکمیتی تولی‌گری کند و در امور خدماتی و رفاهی توانمندی‌های محلی را به کار گیرد و تصدی‌گری را به آنها بسپارد.
در نتیجه، مشخص است کشورهایی که بتوانند با مدیریت حساب‌شده کرونا را پشت سر بگذارند، نقش موثری برای خود در نظم آیندۀ جهانی تعریف خواهند کرد. این فرصتی بی‌بدیل برای جمهوری اسلامی ایران است تا برای نقش‌آفرینی خود در جهان پساکرونا برنامه‌ریزی کند. نظم موجود جهانی هر چقدر هم که باثبات به نظر برسد، در حقیقت بسیار ضعیف و شکننده است. نظم‌های جهانی مختلفی در طول تاریخ ظهور کرده و نابود شده‌اند. عدم اطمینان در نظم فعلی جهانی به بالاترین سطح خود رسیده است. آیا توزیع فضایی قدرت جدیدی برای ادارۀ بهتر جهان در راه است و آیا ما در آن نقشی مؤثر خواهیم داشت یا صرفاً نظاره‌گر اتفاقات خواهیم بود؟
